İnsanın en sakin ve bilge olduğu zamanlar, sabahları uykudan uyandıktan hemen sonraki anlardır.
Duyarlı bir kimse kendi merhamet duygusu yüzünden sık sık acı çeker.
Neşeli bir çalışkanlığı olsaydı gayretinden büyük zevk alırdım. Ama sessizce, solgunca, duygusuzca yazıyordu.
Sayfa 11
“Hayatımda ilk kez beni ezen, canımı yakan bir melankoli hissediyordum.”
..ve insan aldandı
Ahh Mutluluk ışığı sever, biz de dünyayı şen sanırız; ama sefalet kendini vakurca saklar, biz de sefalet yok sanırız.
