Çok akıcı ama bir yandan da bitmemeye öykünen bir kitap. Tam da bitmek üzereyken yeniden yeniden başlayan bir kitap. Var olmakla yok olmak arasındaki yolu aşındırmaktan usanmayan, aşındırıdıkça da bu yolu yeniden çimlendiren, ağaçlandıran, yok ettiği ne varsa tekrar ve sürekli yerli yerine koyan bir kitap. Geçmişi geleceğe getiren, geleceği dünde gezdiren, bir çocuğu büyütmek üzere kucağına alıp, ona geleceğini gösterip yeniden ilk doğduğu güne milyonlarca bilgi aşılayarak bırakan bir kitap. Olmazlıkla olurluğun, kavga ile barışın, gündüz ile gecenin, efendi ile kölenin, kendisi ile kendisinin, gençliğin ve yaşlılığın sonsuza kadar diz dize olduğu bir kitap. Anladığınızı sandığınızda anlaşılmadığını size anlatan, anlamadığınızda size kendini basitçe anlatmaya iten bir kitap. Katılıkla sıvıl olma halinin sürekli yer değiştirdiği, bir türlü sabaha varmayan gün gibi aydınlanmış bir gece sanki. İnerken çıkılma hissi veren bir yokuş misali insanı yormak yerine rahatlatan bir o kadar da halsiz, takatsiz, mecalsiz bırakan bir kitap. Fikrinizi toparlamanıza asla izin vermezken sizi düşünmeye alabildiğine hem zorlayan hem serbest bırakan bir kitap.
"Sen ki doktorsun, beni iyileştir de ölebileyim."
"ve Son, şimdi Başlangıçtı."
Hermann Broch un "Suçsuzlar"ı birbirine bağlı bir dizi kısa öyküden oluşan, 1913 ve 1933 yılları arasında geçen ve "Suçsuzlar"ı oluşturan öyküler, sadece savaşın etkisiyle mahvolmuş karakterleri değil, görünüşe göre kendileri ahlaki kesinlikten arta kalan herşeyi yok etmeye uğraşan karakterleri de tasvir
