Hey denizci,
Uzun zamandır neden Gregor Samsa gibi bir sabah böcek şeklinde uyanmadığıma hayıflanıyorum. Belki o zaman her şeye karşı daha kayıtsız insanların ayakları altında ezilirken daha gamsız olabilirdim. Hem böylece onları bu yaptıklarından dolayı ilerde duyabilecekleri vicdan azabından da kurtarmış olurdum. Ne de olsa hepi topu ezdikleri bir böcek olacaktım. Suçum ne bilmiyorum neden şimdi bir böcek bile olamıyorum ben.
#Ceviz Ağacı
#Hayati
#İzliyorum
Umutsuzlar Parkı
I
Biliyorsunuz parkların
Sizi çağıran tarafları
İnsanın gizli, karanlık köşeleriyle oranlı
Orada saklanıyor onlar
Çünkü her türlü saklanıyorlar orada
Bir yağmur öncesinin loş sokaklarıyla
Beklenti
Duygularım , kayıp bir viranenin yetim koğuşunda kilitli kaldı
Umutlar gelmeyen güzel baharın hüznüne daldı
Yıktı viran eyledi bana ait ne varsa bu beklenti
Tek çözümü bu olsada inanmak istemedi kirpiklerim
Ağlama duraklarında ağlamadım
Yolun sonunda bu hissiyatımı da kaybettim
Bir âna dalıp giden ruhum
Üzüntülü hafif esen doğruluk meltemini
Denizci
yıllar beni neden tek tek çürütüyor
İnsan ancak zamanı geçtiğinde anlıyor
Bir hikayenin tek bir mutlu sonu yok
Bir sürü mutsuz virgülleri var
Hayatta yağmur, çamur ve kuraklık var
Yaz gelmesi için haydi mevsimleri say
Sıcak bir günde susuz kaldığın için
Nedir kendine çıkardığın pay
Hep demiyormuyum sana soru sorma
Hey hat bu kadar ümitsiz
Hey denizci kardeşlerim, her derdin sonunda kesinlikle mutluluk vardır; ve derdin kökü ne çok derinlerde olursa, mutluluğun başı da öyle yücelerde olur.
Sayfa 52Kitabı yarım bıraktı
