Uçak kapıları açılmıştı; bizim baygınların inecekleri yoktu. Elime mikrofonu alarak tam Texaslı gibi konuştum.
-Hey! Kovboylar, haydi yürüyün, ağıllarınıza geldik. İnin aşşşağı. Yürüyün. Yüüürrrüüüü...
Kocaman kovboylar kendilerini uçaktan atıp gittiler. 12 kovboy şapkası, iki çift çizme, 150 dolar parayı bahşiş aldım. Bunlar bizim dilimizde "bereketli uçuşlar"dı.
Sevgili dost,
" Baltalar elimizde,uzun ip belimizde, biz gideriz ormana hey ormana." şarkısını söyleyen çocuklar şimdi büyüdüler, büyüdüler ve baltalarını gömmediler, büyüdüler ve uzun ipler ile birbirlerini asmaya kalkıştılar. Ormana ne mi oldu? yerine kanunları bırakarak kayıplara karıştı. Şimdi çıplak tepelerden "dağ başını duman almış." şarkısı yükseliyor. Herkes yürüse de güneş ufuktan bir türlü doğmuyor.
Sevgili dost büyüyünce doktor olmak isteyen çocuklar, büyüyünce cellat oldular.mirasları için anne babalarini, kalpleri için sevgililerini, ilkeleri için kendilerini öldürdüler. İskemlenin ayağına vurmak, iskemle de oturmaktan önemli oldu. kovboy filmlerinde hapishanenin önünde birikip " şerif onu bize ver." diye bağıran linç adamları, film bittikten sonra sinemadan çıkıp aramıza karıştılar. Bizi nerede kıstıracaklarını,nerede karşımıza çıkacaklarını bilmiyoruz. Binbir surat gibi sürekli kılık değiştiriyorlar. Dolunay gördüklerinde değil, hilal gördüklerinde kurt adam oluyorlar.
