“Zavallı baba! Sevgili bir çocuğunu ya da mutluluğunun dayanağı olan eşini yitirmenin tesellisini iyiliksever Tanrı'nın kucağında arıyorsun. Heyhat! Görmüyor musun, onları senin Tanrın öldürdü? Senin Tanrın seni sefil ve perişan etti. Sen ise istiyorsun ki, sana yönelttiği iğrenç darbelerden dolayı Tanrı seni avutsun, teselli etsin!”
Düşmanın verdiği nasihat dinlenir mi? Heyhât....
Sayfa 135
Dehlizlere Gömdüm Umutlarımı
Gece, cellâdımdır avuçlarımda
Gün doğar; ağarır siyah saçları
Zulüm dağlarının doruklarında
Düşer zalimlerin sedef taçları
Heyhat; yine yalnız, yine perişan
Yürürüm zamanın karanlığına
Göğsümde hayalin taktığı nişan
Sanki varacağım İrem Bağı'na
Dehlizlere gömdüm umutlarımı
Kapalı kapılar ardında kaldım
Sessizlik ısırdı dudaklarımı
Büzüldüm, küçüldüm, korktum, bunaldim
Sayfa 60
Peki hayatı önemsemeyeceksek, neyi önemseyeceğiz? Hayat yüce Tanrının asla iki kere bağışlamadığı tek nimettir. Heyhat!
Sayfa 91 - YkyKitabı okudu
Heyhat...
İnsanın, hiçbir zaman hayatının sahibi olamadan öleceği için çektiği acıyı unutmasının tek yolu buydu.
Sayfa 112Kitabı okudu
"Heyhat, hepimiz unutmayı becerecek kadar şanslı değiliz."
Sayfa 9Kitabı okudu
