Tesellim yok kırgınım. Çaresizim gitmeyi hiç istemedim. Görmeni istedim içimde ki yangını gör, savaşımız bitsin istedim. İçimdeki yangın hala devam ediyor ama savaşımız işte o, bugün bitti...
Tesellim yoktu, kırılmıştım. Çaresizdim, gitmeni hiç istemedim. Görmeni istedim, içimdeki yangını gör, savaşımız bitsin istedim. İçimdeki yangın hâlâ devam ediyor, ama savaşımız bitti..
Belki derin bir yara olacaktı sözlerim size, belki saatler sonra eskiyecektim yaşlarınızla birlikte. Nedenini hiç bilemedim ben de bu hallerimin. Hep benimleydi oysa bunca zamandır. Mutsuzdum diyemiyorum ama gözlerim hep hüzünle bakardı etrafıma. Fark ettiniz mi bilemiyorum. Etmediyseniz kendimi kutlarım çünkü soluk bir gülümsemem onun da üstesinden gelmiş demektir.
Hayatın neler karşıma çıkartacağını hiç bilmiyorum . Ama tek bildiğim külerimden doğup mücadele etmektir.
Dadada
Bir şeyler var sende
Hep olan
Ama hep gormekten kaçındığım
O şey var sende
Bir seyler var sende
Korktuğum
Daha onceden gördüğüm
Acıtan
Bir şeyler var sende
Senin umursamadan yaptığın
Kalanın canı yanan
O şey var sende
Gitmek var sende
Mesafe koymak var sende
Bi anda hepsi
Hiç anlamadan
Bende bir tevazu hastalığı varmış bir aydınlanma yaşadım. Ama atalarımızın hakkını vermek lazım ki fazla tevazunun sonu da vasat insandan akıl dinlemeye çıkıyor.
Bunun üniversitede ortaya çıktığını düşünüyorum. İnsan belli bir standartın üstünde yetiştirilince ve başka türlüsünü bilmeyince dışlanabiliyor. Özellikle maddi durumu iyi olan kişiler
Evet,
Farkındayım.
İstediğim zaman tutamıyorum elini.
Dokunamıyorum saçlarına.
Yüzüne bakamıyorum belki,
Akamıyorum güzel gözlerinden içeri.
Ama biliyor musun?
Aklımda kalmışlığın,
Yüreğimde tutuşmuşluğun öyle ki,
Bir an bile geçirmiyor benden seni.
Hep elimde ellerin.
Saçların rüzgarlarımın esiri.
Savruluşlarını izliyorum.
Yüzün, o her gece gördüğüm rüyanın,
En cennet hali.
Bir de tabii ki gözlerin,
Nefesim kesildiği gün,
Sayıkladığım son ilahi...
19.04.2024
Kendime, sadece oldugum kişi olarak, içimden gelenleri döküyorum. Belki de paylaştığım bu duygular, başka bir yüreğe dokunabilir, bilmiyorum.
Ama hissettiklerimi dile getirmek, ruhumu bir nebze rahatlatıyor.
Herkesin iyi olmasını istiyorum. Kimsenin üzülmesini istemem, çünkü bu benim tercihim. Onların yüzünde görmek istediğim, sadece mutluluk ışıltıları. Kendim üzgün veya kırgin değilim, sadece yorgun hissediyorum. Hayatın bana sunduğu bazı hayallerin parçalandığını hissediyorum.
Bu yükü taşımak için gücü bulamıyorum bazen. Kendimle savaşmak istemiyorum artık. İnsanların acılarını kendi yüreğimde bu denli hissetmek istemiyorum. Keşke kendimi feda edebilseydim ve arkamdaki insanlara mutluluk bırakabilseydim. Ama sanırım Tanrı, benim kendimi kurban etmemi bile kabul etmeyecek.
Herkesin mutlu olmasını diliyorum. Ve kimseye yük olmadan, hayal kırıklığı olmadan yaşamalarını arzuluyorum. Belki bu şekilde, bu vedanın bir anlamı olabilir. Ölümümün anlamını anlamalarini bile istiyorum. Anlayamaycak kadar iyi olsun herkes. Kimsenin sırtına yük gözüne yas olmadan yol alsinlar.
Kırgın degil, kendinden emin gidiyorum, 10 gun bile dayanamadim heyecandan olucektim:))
Hic var olmamayi dilerdim
Beni affetmeyin affederseniz çabuk unutursunuz:)…
Ama biliyorsun nihayet ben de insanım
Umutsuzluğa düştüğüm anlar oluyor
Hiç gelmeyeceksin sanıyorum
O zaman kurşun gibi bir korku saplanıyor kalbime
Katran gibi yalnızlıktır sarıyor içimi
Yalnızlığımdan utanıyorum
Hiç olgunlaşmadım, yaşlandım anılar ve tecrübeler edindim, ama içimde henüz doğmamıştım bile…
Kayıp
Tam da öyleymiş.
Ben seni doğru bilmişim.
Ben seni doğru hissetmişim.
Sen beni hiç hissetmemişsin.
Hisler yanıltmaz insanı biliyorum.
Şimdi bildiğim tüm noktalarımda boğuluyorum.
Ben seçtim, ben yaptım, ben gittim.
Seninle artık iki düşman bile değiliz ; birbirini hiç, ama hiç görmeyecek iki yabancıyız...
Ayrılık
Tam göğsünüzün ortasında bir yeriniz acıyacak...
Evinizin sizi içine sığdıramayacak kadar dar olduğunu fark edeceksiniz...
Sokağa fırlayacaksınız...
Sokaklar da dar gelecek...
Tıpkı vücudunuzun yüreğinize dar geldiği gibi...
Ne denizin mavisi açacak içinizi, ne pırıl pırıl gökyüzü...
Kendinizi taşıyamayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da
Bana hitap eden bir yazar bırakabilseydim hayatımda, yada muhabettine doyamadığım bir arkadaşım kalsaydı, hiç olmazsa kalbimde saklayabildiğim biri olsaydı. En azından sözüne saygı duyduğum bir büyüğüm var diyebilseydim.
Dünya tarihinin en fazla filme sahip olduğu gün bugün. Yarın olunca bu rekor yarının olacak ama izleyebileceğim tek bir film bile yok. Dinleyebileceğim tek bir şarkı yok, okuyabileceğim tek bir roman yok.