Mary Shelley, Percy Bysshe Shelley ve “Frankenstein ya da Modern Prometheus’’
''İnsan zihni için, üst üste yaşanan olayların duyguları ayağa kaldırmasının ardından gelerek, ruhu hem ümitten, hem de korkudan azade kılan eylemsizlik ve kesinliğin mutlak sükûnetinden daha acı verici şey yoktur.''*
William Godwin ve Mary Wollstonecraft'ın kızı ‘’Mary Wollstonecraft Godwin’’, 30 Ağustos 1792’de
Frankenstein Ya Da Modern PrometheusMary Shelley · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202014.3k okunma
Selam dostlar,
Bugüne kadar binin üstünde kitabı sayfama taşımış biri olarak hiç bu kadar benimsediğim, kendi kitabımmış gibi hissettiğim bir kitap olmamıştı. Tabii bunda kitabın binbir emekle doğumuna şahitlik etmemim payı çok büyük. Kendisiyle gurur duyduğum dostum Oktay Volkan Alkaya gece gündüz demeden araştırmalar yaparken, en ince detayların
BİR AŞK SAYFASI-EMILE ZOLA,318 sayfa
Emile Zola’nın,konusu Paris’te geçen, evli bir doktorla,kiracısı olan dul bir kadının yasak aşkını anlatırken aynı zamanda bizi aşıklar şehri Paris’te rüya gibi bir yolculuğa çıkarıyor.Müthiş betimlemelerle dolu kitabı okurken gözünüzün önünde o sahnelerin canlanması romana ayrı bir güzellik katıyor.Paris’in simge binaları,tarihi eserleri,caddeleri bir bir gözünüzün önünden geçiyor.Notre Dame kilisesi,Louvre müzesi,Pantheon,Champs-Elysees caddesi ve daha niceleri…O dönem Paris ve Fransız halkının yaşam biçimi…
Tutkulu bir aşk hikayesi anlatılırken aslında bir olay daha var ki çok daha ilginç.Tutkulu bir de anne kız sevgisi ama bu daha çok kız tarafından duyulan,kıskançlığa kadar giden bir sevgi.Kim,annesi ile daha fazla ilgilense başta o kişiyi sevse de sonra nefret ederek hastalık krizleri geçiren,annesini hiç kimseyle paylaşamayan sürekli hasta bir kız.Annelik sevgisi ile aşkı arasında kalan bir kadın ve bu savaşta aldığı acı yaralar…
Yazar ,gerek aşk acılarını gerek ruhsal acıları çok güzel bir şekilde işlemiş.Aşkı ve çocuğunun sevgisi arasında kalan kadının çektiği acıları ve annesinin mutluluğunu sadece kendi sevgisinde görmek isteyen çocuğun acıları okura çok güzel bir şekilde yansıtılmış.
Emile Zola’nın baş yapıtları Gerçek,Germinal, Therese Raguin gibi bir eser olmasa da ,konusu sıradan da gelse yine de okunmaya değer bir kitap.Kitabı kitap yapan o müthiş betimlemeler,o zamanın yüksek sosyete yaşamı ve farklı soyluların hayatı ve çevreleri romanda olduğu gibi aktarılmış.
Romanda en beğendiğim bölüm ve düşüncelerim..
Yaşamakla ve ölüm arasında olan ince bağda ilerledi hep Christy. Annesinin hiç bıkmadan yardım etmesi, gerizekalı teşhisi konmaması için oğluyla saatlerce konuşup ona kendini anlatması etrafındaki canlıları, nesneleri anlatması ve sonunda onu hayata geri bağlaması beni çok mutlu etmiştir. Evet aşkı da tattı ama karşılık alamadı diğer insanlar gibi olmadığı için . Ama diğer insanlarda olmayan özellikler vardı onda bunu kimse düşünemedi resim çizdi , çizdi . O kadar çok iyi çizimler yapmaya başladı ki ressam olmuştur artık bu ne kadar gurur verici bir şey. Aynı şey benim başıma gelseydi ben Christy gibi başarılı olamazdım belki ama o mutsuzluğu hayat felsefesi yapmadı . Romanda en beğendiğim bölüm MOTHER(ANNE) kelimesini yazmayı öğrenmesiydi . Annesinin duyduğu heyecan yansımıştı sanki kitaplara evet konuşamıyordu ama ilk defa sol ayağını kullanarak MOTHER(ANNE) yazması ne kadar çok duygulandırmıştır belki annesini .
Mutlaka okunulmalı...
Aile üzerine sessiz bir meditasyon...
Acaba çocukların anneleri ile hesaplaşmaları biter mi bir gün? Babalar daha korunaklı alandadır ve onlara daha müsamahalı davranılır; iş seyahatlerine çıkabilir, arkadaşları ile dışarıya çıkabilir, ev işleri ve çocuklardan ziyade futbola, internete, kendi hobilerine zaman ayırabilir onlar. Pek yadırganmaz bir baba böyle davranınca; sanki “erkek”
Ailemizin Öyküsü Bizim Öykümüzdür
Kitabın ne anlattığını kitabın kapağındaki ‘Kalıtsal aile travmalarının kim olduğumuza etkileri ve sorunların üstesinden gelmenin yolları’ en iyi açıklayan cümle. Yazar, kitabın anlatımı günlük hayatta okuyan herkesin yararlanabileceği bir seviyede olması için çok terimsel tutmamış. Yine de altını çizerek söylüyorum ki okuması zor bir kitap. Yani
