“ Burayı okuyorsun değil mi ? Hemen öyle es geçme , belki satırlarımda seni anlatacağım . Biraz buruk mu kalbin , yarım mı bıraktılar seni veya hiç bir şey olmadığı halde yorgun musun ? Sabah ezanları okunurken kalbin sıkışıyor mu seninde benim gibi . Eğer öyle ise şayet aslında o kadar da farklı değilmişiz değil mi ? Acılarımız farklı olabilir ,
"Çocukluğumuzdan beri ne eşler, ne anneler gördük, hiç kimse düşündü mü onları? Onların kocaları, babaları da hapis yatıp ayrı düşmedi mi onlardan? Hayatımız boyunca etrafımızdaki kadınlar onca açlık, yokluk, susuzluk, hastalık, sefalet, baskı ve aldırmazlıkla uğraşırken onların hem kendileri için hem de çocukları için duydukları acılara tanık olmadık mı biz?"
"Başka bir şey görmedik ki," diye karşılık verdi İntikam.
"Kendimizi bildik bileli böyle," dedi Madam Defarge... "Şimdi sen karar ver! Bir tanecik eş ve annenin acısı bizim ne kadar umrumuzda olur?"