Ah, özür olarak her zaman dilinin ucuna gelen şu “ama”ları kime anlatmalı? Hangi dost yüreğe başını yaslayıp hıçkırmalı, yavaşça inleyerek;
“Ama ben, bu şeyleri seviyorum... Onlar benim yaşamım... Onlar olmazsa, yaşamanın hiç anlamı yok benim için; ruhum karanlıklarda boğulacak..." deseydi.
Sayfa 12 - Yeryüzü Yayınevi, Bilinmeyen