Vay vay vay… Sen neymişsin öyle İbni Hasan Sabbah… Uzun süredir böylesine hızlı, merakla ve heyecanla okuduğum bir kitap olmamıştı. Bana öneride bulunan tüm arkadaşlara şimdiden teşekkür ederim. Aslında kitap uzun süredir elimde ama bir türlü nasip olmadı. Bu kısmeti o iletiye ve yorum yazanlara borçluyum.
Neyse gelelim kitaba. Bir tarih romanı
Marquez, bir röportajında "Her yazar, yazdığı en son romanın en iyi romanı olduğunu sanır. Benim bu romanım için böyle düşünmemin nedeni, yapmak istediğimi tam olarak gerçekleştirebilmiş olmamdır. Romanlar, yazılırken yazarlarının elinden kaçıp kurtulmak isterler. Romanın kişileri, kendi öz yaşamlarına dönerler, en sonunda da canlarının istediğini yaparlar. Ben hiçbir romanımda bu romanımdaki kadar ipleri elimde tutamadım. Belki bunu konu ve hacim nedeniyle başarmışımdır. Konusu çok sert olan ve hemen hemen polisiye bir roman gibi işlenen bir roman bu. Üstelik oldukça da kısa. Sonuçtan hoşnuttum. Bundan önce de en iyi romanım 'Yüzyıllık Yalnızlık' değil de 'Albaya Mektup Yazan Kimse Yok' adlı eserim idi. Ben öyle sanıyordum; ve bunu da sık sık söyledim. Şimdi de en iyi romanımın 'Kırmızı Pazartesi' olduğunu sanıyorum." sözleriyle de kitabın onun için ne kadar özel olduğunu vurgulamıştır. Daha ilk satırından başlayarak insanı yakalayan bir kitaptı Kırmızı Pazartesi. Yalnızca bir cinayetin arka planı olmakla kalmayan romanımız bir halkın ortak davranış biçimlerinin portresini de çiziyor. Aslında tam olarak toplumsal yozlaşmayı okuyoruz da diyebiliriz. Ölüm bağıra bağıra geliyor herkes bunun farkında ama kimse bir şey yapmıyor,engellemiyor. Marquez'in kaleminde toplumsal duyarsızlaşmayı, toplum baskısının sebep olduğu ve yine toplumun sessiz kaldığı, önyargılarla işlenen bir cinayeti okuyoruz. Hatta diyebiliriz ki bir susuşun cinayeti.. Roman öylesine sarsıyor ki benliğimizi yüreğimizi dağlıyor. Mutlaka okuyun, okutturun.
Kathleen E. Woodwiss, sevdiğim tarihi aşk romanı yazarlarından biri olmasına rağmen "Ne yazarsa okurum." dediğim yazarlardan biri değildir. Ülkemizde şu ana kadar 6 kitabı çıktı, ben 5'ini okudum. Okumadığım kitabı Rüzgarda Savrulan Güller idi ve konusu beni cezbetmediği için hala da okumayı düşünmüyorum. Bu kitabı da aynı sebepten
224 syf.
8/10 puan verdi
"Bir sürü boş şey arasında, adalet kaybolup gidiyor! Ortada hiçbir şey yokken, mahkeme bir suçlu yaratıyor."
Şimdi düşünün bir sabah ansızın kapınız çalınıyor ve aleyhinize bir dava açıldığı söyleniyor. Apar topar yatağınızdan alınıp, sorguya götürülüyorsunuz. Ama bir türlü suçunuzun ne olduğunu öğrenemiyorsunuz.
Kitap oldukça akıcı ve sürükleyiciydi bir o kadar da ürkütücüydü. Bazı bölümler ise bulmaca gibiydi. Josef K. oradan oraya suçunu öğrenmek için koşarken, ben de peşinde koştum sanki...
O üst makamlara ulaşmaya , adalet aramaya çalışırken , sanki ben de bir devlet dairesinde elimde resmi bir evrak , imzalatmam gereken memurları aradığım zamanlara gittim.
Okuması kolay ama sindirmesi çok da kolay olmayan bir kitap. Çok fazla metafor var kitapta.
Okuyanın zihnine bırakılmış olayların yorumları . Zaten bu kitabın zenginliği, birçok yoruma açık olmasıydı. Kafka'nın zekasına hayran kalmamak mümkün değil.
Öncelikle şunu belirtmeliyim ki, Gonca ÇİFTÇİOĞULLARI, okuyucusunu en çok ağlatan bir yazar olma özelliğine sahip belki de nadir olan yazarlardan biri. Hani erkekler ağlamaz derler ya; hadi ordan, diyorum kendilerine. Erkekler de ağlar; ağlatmayı bilmiyorsanız ayrı bir şey ama erkeklerin de duyguları var ve işte sevgili Gonca Hanım ilk kitabında
Hayatın üzerime üzerime estiği şu günlerde Hasan Ali Toptaş okumak beni gerçekten çok rahatlatıyor. Kurduğu cümleler, konuları anlatış biçimleri, ele avuca sığmaz hayal gücü ve kitaplarındaki melodilerle bunu başarıyor. Bu özelliklerinden sonra Toptaş’ın seni en çok etkileyen özelliği ne diye sorsalar kesinlikle ‘sesi’ derdim. Evet, onun buğulu
