BEN BUNU NEDEN OKUDUM?
Koca kitapta iyi olan hiçbir şey yoktu. Karakterler tutarsız, diyaloglar sırf birileri alıntı yazsın diye yazılmış gibi şişirilmiş, olay örgüsü öyle mantıksız ki kitap bittiğinde elinde hiçbir şey olmuyor, sorularının cevaplarını da alamıyorsun, neden böyle olduğunu da öğrenemiyorsun.
Diyaloglar... Çok yapmacık, hiç gerçekçi değil. Hatta oldukça çocukça. Sürekli katliam yaratan,insan öldürürken dans eden adamlara böyle çocuksu cümleler kurdurmak bende en ufak bir sempati bile yaratmıyor açıkçası, daha çok cringe hissettiriyor.
Olay örgüsü...İlk kitapta Asır'ın öleceğine inanmadığım biraz da Defne'nin ne yapacağını merak ettiğim için ikinci kitabın da birazını okudum. 150 sayfa geçti yine elimde hiçbir şey yok. Yeni gizemler yaratmak yerine önceki gizemleri yavaş yavaş çözsek olmaz mıydı? Toplasak 500 sayfa okudum yine de kızın babası suçlu mu suçsuz mu bilmiyorum mesela. Ya da Asır ile aralarında ne ara bu kadar güçlü bir aşk doğdu? Çünkü zaten kız ilk kitabın ilk 200 sayfası kaçıp duruyordu. Sürekli öldürülmeye çalışıyor, her seferinde kurtuluyor. 9 canlı mübarek. Olay akışında bir mantık yoktu açıkçası.Labirentin içinde koşuşturan bir fare gibi hissettim sürekli okurken. Bir okur olarak da böyle hissetmekten hoşlandığımı söyleyemeyeceğim.
Seriye daha fazla devam etmeyeceğim çünkü süslü ama cringe diyaloglar yüzünden merak duygum da köreldi gitti. Siz de eğer kaliteli kitap okuyayım, kız güçlü olsun, enemies to lovers olsun, gizem olsun, aksiyon olsun diyorsanız bu kitabı boşverin. İnanın hiçbir şey kaybetmezsiniz.
Carmilla yoksa Mircalla mı desem?
Antik uygarlıklardan beri varlığını sürdüren vampirler, geçmişin izlerinde mit ve folklorik canlılar olarak karşımıza çıkarken edebiyatın ve sinemanın da işin içine girmesiyle popüler kültürün vazgeçilmez bir unsuru haline gelmiştir.
Babillerde; Lilitu, Lamashtu, Ekimmu gibi şeytani varlıklar vampir mitinin ilk kökenlerinden biridir. Lilitu,
Bir Düşüşe Sevinmek
TDK, oksimoronu “Zıt anlamlı iki kelimenin bir arada kullanılması,” olarak tarif etmektedir. Edebiyatta, özellikle öykülerde bu zıtlık, okuru ilk bakışta yakalayan, sorgulatan ve daha dikkatli okumaya sevk eden bir cazibeye sahiptir. Talan kelimesini duyduğumuzda aklımıza ilk önce yıkım gelir ve bu tanım sevince dair hiçbir işaret barındırmaz.
OYUNCAK MÜZESİ • EMRE GÜL
5/5
#arkakapak
BUGÜNE KADAR TÜM CİNAYET HİKÂYELERİ KURBANIN AĞZINDAN ANLATILDI. BU KEZ HİKÂYEYİ KATİLDEN DİNLEMEYE NE DERSİNİZ?
Bir ölümle başladı her şey. Bir başka ölüm onu izledi. Ve bir diğeri...
İnsan ne dilediğine dikkat etmeli, zira kalbinden geçen hiçbir dilek gerçekleşmeden peşini bırakmaz, derler. Ben
geçmişin zehrinden kurtulmak zordur. küçüklükten beri sana öğretilmiş şeylerden sıyrılmak, yıllardır bağlı kaldığın düşünceleri değiştirmek öyle büyük bir güç ister ki çoğu zaman bunun altında ezilirsin. Jude hem çok iyi anladığım hem de çok kızdığım bir karakter oldu. annesiz babasız büyümüş, daha çok küçük yaşta yaşamın acı gerçekleriyle
Polisiye Klasikleri - 1
“Dünyada bu kadar çok kötü insan olduğunu düşünmek dehşet verici. Baksana, her an haberimiz olmadan bir katille burun buruna gelebiliriz, değil mi?” /s. 88
Polisiye klasikleri dizisinin ilk kitabı, Marie Belloc Lowndes kaleminden ‘’Kiracı’’yı geçtiğimiz günlerde okudum. Bütün öğelerini birleştirdiğimizde ‘’polisiye’’den çok ‘’gerilim’’ türünde
