Kalbim kendine varmadıkça hiçbir yerdeyim.
Sayfa 333Kitabı okudu
Bu hikaye, dönülen her şeyin hiçbir şey; her kişinin hiç kimse olduğu, Hiçbiryer'e dönüşün hikayesi. (Oya Baydar "Hiçbiryer'e Dönüş" romanı)
Sayfa 112 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Bütün izlerin silindiği, yolumuzu bulma umudunun kalmadığı şu dünyada hangi izi sürebilirdi ki! Bizi bir yerlere götürecek bütün izler, yıkıntılar altında kalıp kaybolmadı mı? Geçmişin izleri mi dediniz Memur Bey? Geçmişin izleri hoyrat buldozerlerin, yıkılan duvarların, geçen yılların altında silinip gitti." Oya Baydar/Hiçbir Yere Dönüş
"İçimde, geç kalmış olma duygusu. Bir daha yakalanmaz, ele geçmez, yaşanmaz olanın hüznü, pişmanlığı..."
Sayfa 23Kitabı okudu
Para kazandıkça gözün senden aşağıda olanlara bakacak. İlim kazandıkça yukarıda olanlara.
Sayfa 133 - Profil yayınları
Vücuttan çıkan her şeyin bir mekanı olması gerekirmiş gibi. İnsan sokaklarda gülmez. Sokaklarda ağlamaz. Yani yanında kimseler yoksa. İnsan insana mekan mı oluyor aynı zamanda? Yanında biri varken dikkat çekmeyen bir eylem, yalnızken neden sahibini deliliğin coğrafyasına getirip bırakıyor? İnsan insana mekan. İnsan insana perde. İnsan insana tanıklık ettiği sürece her şey normal sanki.
Sayfa 18Kitabı okudu
Yalnız ağlanır. Yalnız kaldıkça daha çok ağlanır. O kadar çok ağlanır ki sonunda neye ağladığını unutmuş olursun. Uzun uzun ağlamanın en iyi tarafı budur. Gözyaşını tüketirsin. İçinde birikmiş ne varsa, gözyaşı önüne katar sürükleyip denize döker.
Sayfa 19Kitabı okudu
"Tasavvur, tasvir, tahlil!" Zikreder gibi tekrarladı. 3T diyordu İhsan Hoca. İlim adamına lazım olacak olan üç önemli şey 3T'dir.
Sayfa 21Kitabı okudu