Benim hiç evim olmadı, sokakların sancısıyım.
Kimin penceresine baksam hiçte sığmazım.
Sevda diye diye bir gün Aşk a varacağımı bile bile,
Şimdi bir sokak lambasının altında mahsur kaldım.
Ayağımda çürük bir çarık, elimde birçok nasır,
Dizlerim dermansız kalbim bedenime ağır,
Herkesin imrendiği ama gönül dinlendirdiği bir hanım,
Her ne haldeyim bilmem ama bunca günahla yine Aşk a sığınırım.
Birçokların sesiyim, biliyorum ki nefsine ağır gelirim.
Beğendikleri ben değilim kaçtıkları hakikatim.
Eskileri özler durursun ey habersiz,
Ben senin gözünle gördüğün gerçeğinim.