Ben şahsen en çok kitap kokan evleri sever,
kitapsız evleri çok can sıkıcı tekdüze bulurum.
Düş kurmanın , hayallere dalıp gitmenin,
bir kitabın koynunda uyuyakalmanın
imkânlarını bize vaat etmeyen bir ev boştur..
“Hayat akıyor, günler geçiyor, sohbet devam ediyor. Varlığın neşesi suretlerin altında kımıldayıp işmar ediyor. Duy o sesi ki seni kendi özüne çağırıyor. İşit o nefesi ki mucizenin diri olduğunu sana fısıldıyor. Konan göçüyor ama dağ yerinde duruyor. Hak ve hakikat uğruna söylenmiş hiçbir söz ve eylem zayi olmuyor. Hiçbir iyilik yok ki dönüp de kaynağına ihsanlar, armağanlar sunmasın. Gönülden çıkmış hiçbir âh yok ki İşiten onu duymasın. Kim yâri sayıklamış da ruhlar pazarından eli boş dönmüş?
O hâlde aşk ile bir daha: Âh!”