"Şehrazat hikâyeler anlatarak hayatta kalmıştı, Zemahşerî ise Makameler yazarak.
( S:27) 
Araplar ve Hikâye Anlatma Sanatı
"Bu eseri iki tür okuyan vardır.
Birincisi içindeki iyi hikayeler iyi romanlar için okuyanlardır.
İkinci tür okursa en iyiler perec in söz oyunlarının bilincindedir ve metin yüzeysel görünümüne itibar etmeyip içeriğindeki kelime
Vaaz yazma fikri
Zemahşeri'de yeni bir hayata başlama arzusuyla iç içedir. Dünyadan elini eteğini çeker; eski alışkanlık larını terk eder, seçkin kişilerle görüşmeyi ve onlara methiyeler düzmeyi tamamen bırakır. Önceki hayat tarzını terk ederken dünyevi edebiyattan da uzaklaşır ve böylelikle bir tür göçe, hicrete benzetilebilecek radikal bir kopuş gerçekleştirir. Yaşamında ya rattığı bu kopuş, kendi deyimiyle Cahiliye'den
(Vahiy' den önceki Bilgisizlik Çağı'na verilen isim) de
bir kopmadır. Bu gerçekten de bir vahiy meselesidir: Uykusunda işittiği sözler kendisine ait de ğildir, o yazmamıştır. Kitap kendi kaleminden çıkmışsa da gece mesajı (üçüncü Makamenin önsözünde ve girişinde yer alır) bir başkasından gelmiştir ve alıntı konumundadır.
Sayfa 30 - Vakıf kültür yayınları Nisan 2021Kitabı okudu
"Yaratan Rabbinin adıyla oku"
(Kur'an, 96:1)
sözü Hz. Muham med' e gönderilen ilk vahiy, bir anlamda ilk emirdir.' Allah, Pey gambere temiz bir Arapçayla, doğrudan değil, melek Cebrail aracı lığıyla hitap eder. Böyle düşünüldüğünde, vahiy şiirsel anlatımdan ayrılır. Zira Kur'an, Peygamberin şair olmadığını net bir şekilde bildirir: "Biz ona (Peygamber'e) şiir öğretmedik. Zaten ona yaraş mazdı da." (Kur'an, 36:69) Arapçada şiir söyleyene şa'ir denir. Bu kelime, sıradan fanilerin bilmediğini bilen anlamına gelir.
Sayfa 15 - Vakıf kültür yayınları Nisan 2021Kitabı okudu
Hikayeler vücuda yerleştiğinde, ruh öne çıkar.
Bir hikayenin içine girdiğinizde, hikayeyi içinizde bulursunuz.
Eğer andan ana değil de varlığımızın gerçek bilinciyle yaşayacaksak, o zaman en büyük ihtiyacımız ve en zor görevimiz hayatımızdaki anlamı bulmaktır.
Derin bir nefes aldım ve kalbimin o eski haykırışını dinledim: Varım, varım, varım!
Tanrıyı bulmamız gerek. O, gürültü ve huzursuzluk içinde bulunmaz. Tanrı sessizliğin dostudur. Bakın, doğa-ağaçlar, çiçekler, çimenler nasıl sessizce büyüyorlar; bakın, yıldızlar, ay ve güneş nasıl sessizce hareket ediyorlar… Ruhlara dokunabilmek için sessizliğe ihtiyacımız var…
İçindeki sesi ne kadar inançla dinlersen, dışındaki sesi o kadar iyi duyarsın. Ve sadece dinleyen konuşabilir.
Bir zamanlar etrafı yüksek duvarlarla çevrili, fakat sadece tek kapısı olan bir şehir vardı. Günlerden bir gün, vahşi ve korkunç bir dev gelip bu kapının tam önüne yerleşti. Kimse ne içeri girebiliyor ne de dışarı çıkabiliyordu. Ne zaman biri yaklaşmaya kalksa, dev ayağa kalkıp büyük bir sopayı sağa sola sallıyordu. Sonunda, kralın kendisi devin karşısına çıkmaya karar verdi. Ona doğru birkaç adım attı, ama dev birden. ayaklarının üzerine sıçrayıp kulakları sağır edercesine kükredi. Kral bir an durakladı, fakat sonra bir adım daha attı. Dev yine kükredi, ama kral yürümeye devam etti. Sonra birden garip bir şey fark etti: Deve yaklaştıkça, dev gitgide küçülüyordu. Öyle ki, yanına vardığında devin boyu artık küçük parmağı kadar kalmıştı. Kral o zaman, eğilerek devi yerden aldı ve avucunun içine koydu. "Kimsin sen?"dedi ona. Dev de dedi ki: "Benim adım korku."
Sayfa 30Kitabı okuyor
Seni nasıl mı seviyorum?
Dur, yollarımı bir bir sayayım…
Tek bir çiçekteki mucizeyi açıkça görebilirsek, bütün hayatımız değişir.
Bir an için birbirimizin gözleriyle görmekten daha büyük bir mucize olabilir mi?
Bu eseri iki tür okuyan vardır.
Birincisi içindeki iyi hikayeler iyi romanlar için okuyanlardır.
İkinci tür okursa en iyiler perec in söz oyunlarının bilincindedir ve metin yüzeysel görünümüne itibar etmeyip içeriğindeki kelime oyunlarını ve ustaca hileleri keşfeder.