insan kalbi öyle pamuktan
öyle hassas camdan
dokunduğunda kalıverir elinde
elinde bir kalbin ahı
kalbi ki sırtlar insanın tüm derdini
öyle uçsuz bucaksız
öyle dipsiz bir kuyu
insanın ahı sırtındadır her zaman
dertlerinin ağırlığında
iflah olamaz ah alanlar
kalbin ahı yüktür insana
yüktür insanın içini kurutan
içini kemiren bir sözdür
unutulmaz kılandır
alınan ahın ağırlığıdır
insanı eğip büken
kalbi insanın pamuktan
öyle dokunulmaz
kırılınca, yok olan
iyileşemeyen
hiçbir gülümsemeyle ısıtılamayan
kalbin ahıdır insanı bitiren