Otuzlu yaşlarında bir adam, tutunmaya çalışıyor
Bıraktığı yerden hayata,
Tutamadıklarına hayıflanmıyor ne zamandır.
Ellerini kanattığı güllere de uzanmıyor.
Geceleri terk edenlerin kabuslarını da görmüyor.
Sevmeyenlerin yasını da tutmuyor artık
Bir veda notu iliştiriveriyor,
Annesinden hatıra işlemeli yastığının altına
Bir elvedaya sığdırıyor tüm hayatını.
Artık kimselere güvenmemeyi öğreniyor.
Emeklilik yaşını da hesaplamıyor nicedir,
Nicedir dudaklarının gülümseyen kıvrımları da,
Ufacık bir çizgi bile oluşturmuyor.
Emekli ikramiyesiyle açmayı düşlediği
Dükkanın da hayalini kurmuyor.
Sadece ay sonu alacağı parayı hesaplayıp,
Günleri, ay başı maaşına denkleştiriyor.
Otuzlu yaşlarında bir adam, sevdadan umudu kesiyor.
Sevdiklerine, sevmeyi beceremediklerine yanıyor.
Sevip tutunamadıklarına, sevmeyip de yanında kaldıklarına,
Başını alıp sevdaya varamadığına yanıyor.
Bazen gözlerini bazen de yüreğini yakan o duman,
O sigarayı da bir türlü bırakamıyor.
Artık ne konuşuyor ne de gözyaşı biriktiriyor,
Artık sadece yaşamaya çalışıyor.