Mistik Anı'

~1~

38
30
69
Gökyüzünün eşsiz maviliği, her şey yolundaymış gibi geride kalan insanlara mutluluk saçıyor. Bu buz tutmuş okyanus üzeri karla örtülü. Yürüyorum üstünde, ayaklarım karın içinde bir şeylere takılıyor, bakıyorum ne diye. Görüyorum, yerdeki üzeri karla örtülmüş çocuk cesetlerini. Bu okyanus, çocuk cesetleriyle örtülüydü. Etrafıma baktığımda tek gördüğüm şey ise karın beyazlığıydı. Kim bilir bu masumluğu yüklediğimiz kar taneleri daha neleri örtmüştü. Hayat böyle bir yer miydi? En acımasız şeylerin bile üstü örtüldüğünde hiçbir şey olmamış gibi yoluna devam eden?