Yazar
“Derinden hissettiğinde yazarken; kelimeler bile düşünmeden dökülüyor kaleminden fark etmeden.”
“Tüm insanların içinde büyüttüğü bir ruh saklı en derin hazinesinde. Milyarlarca insanın farklı lisanlarda okuduğu sözcüklerin yansıması bambaşka teşekkül etmekte, gören yahut görmeyen gözlerin ve dokunulan her nesnenin tecelli ettiği hissiyat da her biri olmak üzere apayrı. Gördüğümüz gökyüzü neden mavi? Olmak zorunda olmadan, bilinmişe illa ki uymadan gördüğüm gri benim. Perdeyi araladığında, her gün ayarken, insan; bir başka renge uyanıyor esasında bilinçsizce. Sorduğunda verilen cevap değil mühim olan çünkü cevaplar yalnızca ezberlenmiş bir sınır içerisinde dile dökülüyor. Geçmişten bugüne gördüğümüz ve duyduğumuz her mahkumiyetin bıraktığı dehşetle yaşıyoruz her birimiz. Bir ömre sığacak bir yavaşlıkla siniyor benliğimize ve yaşamımıza, fark ettirmeden ve dahası bir başka yaşamı ve hikayeyi izleyerek ürkütecek kadar bilinçsizce. Ezberlenmiş, idrak edilme fırsatı hiçbir zaman verilmemiş, gördüğünü sorgulamaya imkan tanımamış ve şimdi olduğun yaşında en geç kalınmış çaresizliğe mahkumiyetin son raddesi denmiş bir hayat geçiriyoruz. Kalıplar var en nihayetinde, anlatılamamış hikayeler, dayanılamayacak acılar. En önemlisi ise, hiçbir tanıyla bağdaşmayan ruhlar. Ruhunuza iyi bakın, orda çok şey var. Gördüğümüz değil dünyanın dönüşü fakat zamanla sirayet eden ruhlarda hissettik geçen her bir anı. Ellerimizde yahut zihnimizde fark etmeksizin dünyayı tuttuğumuzda bu yalnızca ama yalnızca kökten değişimin en büyük adımı olacak.”