Şiirlerim

Kendim Hakkında

15
70
65
Ersoy Deniz Atak Ben Ersoy Deniz Atak. 17 Nisan 2008 doğumlu, hayatın zorluklarıyla erken yaşta tanışmış bir erkek çocuğuyum. Aslen Uşaklıyım, ancak doğduğumdan beri Kayseri’de yaşıyorum ve başka bir şehre hiç taşınmadım. 2019’a kadar enerjik, sıcakkanlı ve samimi bir çocuktum. Babam askerdi, bu yüzden lojmanda yaşıyorduk. Lojman hayatı benim için çok eğlenceliydi. Arkadaşlarımla her gün sokakta gırgır şamata yapar, çocukluğun tadını çıkarırdık. Ancak 15 Temmuz 2016’daki darbe girişiminin ardından lojmanlar boşaltıldı ve biz de taşınmak zorunda kaldık. Sivil bir binaya taşındıktan sonra hayatım yavaş yavaş değişmeye başladı. Yeni bir çevreye alışmak kolay olmadı. Kimseyi tanımıyor, kendimi yalnız hissediyordum. Zamanla duruma uyum sağlamaya başlamıştım ki 2019’un Haziran ayında bir başka taşınma haberiyle sarsıldık. Ev sahibi, bulunduğumuz evi boşaltmamızı istemişti. Temmuz ayının başında kendi evimize taşındık. Alışmaya başladığım arkadaş çevremden bir kez daha kopmuş, yine yalnız kalmıştım. Yeni evimize yerleşmeye çalışırken her şey yavaş yavaş düzene girmeye başlamıştı. Ancak 26 Kasım 2019’da hayatımın en acı gününü yaşadım; babamı aniden kaybettim. Babamı bir kalp krizi sonucu kaybettiğim gün, hayallerim ve umutlarım da onunla birlikte toprağa gömüldü. O günden sonra tamamen değiştim. İçime kapanık, sessiz ve neredeyse gülmeyi unutmuş birine dönüştüm. Babamla birlikte paylaşmayı hayal ettiğim her şey, hiç bilmediğim ve görmediğim Uşak’ta, onunla birlikte toprak oldu. Babamın vefatıyla bir şey fark ettim: Artık çocuk olamayacaktım. Hayatın gerçekleriyle çok erken yüzleşmiştim. Günler geçtikçe düşünce yapım, davranışlarım, hatta karakterim değişmeye başladı. Yaşım küçük olmasına rağmen erişkin bir birey gibi sorumluluk almaya ve düşünmeye başladım. Artık tek bir amacım vardı: Anneme iyi bakmak, onu korumak ve onun hayatını kolaylaştırmak. Tüm dünyamı annem üzerine kurdum. Babamın yokluğunda annemin tek dayanağı oldum ve onun mutluluğu için çalışmaya ant içtim. Babamı kaybetmenin zorluğu, eğitim hayatımı da olumsuz etkiledi. Uzun bir süre derslerime odaklanamadım, çok zorlandım. Ama pes etmedim. Azimle çalıştım, eksiklerimi kapattım ve sonunda kendimi geliştirdim. Şimdi daha iyi bir noktadayım. Hâlâ annem için yaşıyorum ve onun için çalışıyorum. Hayatım boyunca ona en güzel şekilde destek olmak en büyük hedefim.