Devam romanları risklidir; hatta yazar bahsediyor bundan romanda. Babamın Bağlaması, bağımsız okunabilir bir roman olsa da içimizi dağlayan, tadı damağımızda kalan Aşıklar Bayramı'nın devamı niteliğinde. İlkinde babası âşık Heves Ali ile bir yolculuğa çıkan avukat Yusuf, bu kez babasının cenazesiyle birlikte geri dönüş yolculuğu yapıyor.
Yine ilk romanda yer alan karakterlerin hemen hepsi burada da karşımıza çıkıyor. Üstelik ilkinde sadece ona yazılan e-postalardan bildiğimiz, Yusuf'un mazide kalan búyük aşkı Aylin de arzı endâm eyliyor.
Varol'un başarılı kalemi ilk kitabın üslubu ve havasını aynıyla muhafaza ediyor. Öyle ki, bu satırları yazarken, kitabı bitirmemin üzerinden yarım saat kadar bir süre geçti ve ben kalbimin üstüne çökmüş bir ağırlığın etkisindeyim. Sanki on beş yılın ardından Aylin'le ben karşılaştım ve aramıza o meyve bıçağını koyduk.
Anlaşılan o ki, Yusuf, Kemal Varol'un içinde büyümüş, büyümüş ve "hikayem bitmedi henüz" diyerek, tekrar peyda olmuş. Bir okur olarak bu devamdan ötürü hayli memnun olduğumu söyleyebilirim. Üstelik Kara Sis ve Jar'ın bazı karakterlerini, yeniden görmek de hayli güzeldi. Editoryal birkaç hatayı görmem dışında, Babam'ın Bağlaması yine hayli sevdiğim romanlarından birisi oldu.
