Üretici işte kişiler arası bir birlik elde edilmez, dinsel kendinden geçme ayinlerinde sağlanan birlik de geçicidir. Topluma uyumla gerçekleştirilen de sahte birliktir. Bunların tümü var olma sorununun , bir bölüğüne çözüm getirmektedirler. Tam çözüm, insanlar arası birlikteki başarıda, bir başka insanda sevgi içinden kaynaşmada yatmaktadır.
Kant’da net bir şekilde belirtildiği gibi eşitlik hiç kimsenin bir başkasının amacına araç olmaması anlamını taşır. Bu tüm insanların birbirleri için araç değil amaç, sadece amaç oldukları zaman, herkese eşit olacağı anlamına gelir.
Dışta kalmanın üstesinden gelerek, yalnızlığının hapishanesinden kurtulması insanın en büyük ihtiyacıdır. Bu eğilimi aşmadaki kesin başarısızlık, delilik demektir. Zira tümden soyutlanma paniğinin  üstesinden ancak dış dünyadan böylesi bir el etek çekmekle gelinebilir. Bu durumda, dışta kalma duygusu yok olur. Çünkü kişinin ayrı olduğu dış dünya yok olmuştur.
Okur Takip Önerileri
Sevgi ile bütünleşmeden insanın, ayrılığını fark etmesi utancın kaynağıdır. Bu, aynı zamanda suçluluğun ve huzursuzluğun da kaynağıdır.
Acaba, kişiye para ve ünü sadece bu şeylerin kazandırması, onları öğrenilmeye değer kılmakta, çağdaş anlamda kâr getirmeyen ‘sadece’ ruhun kazancı olan sevgiyse, pek enerji harcamaya hakkımızın bulunmadığı bir lüks olarak mı kabul edilmekte?