“Her caddenin kendine özgü bir görüntüsü vardır. Her tepe başlı başına bir kişiliktir…”* diyor.
Cesare Pavese
Sayfa 7Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Yaşam, şimdi ancak kavranılması ve anlaşılması gereken; oysa yaşanması, gerçeğe inilmesi ilerideki yıllara atılan bir yabancı öğe gibi önümüze getirilmiş. Coğrafya derslerine getirilen yerküre gibi. Kimse yaşadığımız mevsimin, günlerin ve gecelerin yaşamın kendisi olduğundan söz etmiyor. Her an belirtilen bir öğretiye bizler hep hazırlanıyoruz. Neye? ( İşte şimdi o ileriye itilen, gelecekteki yaşamın içindeyim )
Sayfa 23Kitabı okudu
Ailemizde bir gelenek var. Ölülerimizi gömdükten sonra mezarlarını yaptırmıyoruz. Hiçbirimiz de mezara uğramıyoruz. Ölüm kesin bir sınır olmadığı için mi ?
Sayfa 15Kitabı okudu
Ölüm düşüncesi izliyor beni. Gece gündüz kendimi öldürmeyi düşünüyorum. Bunun belli bir nedeni yok. Yaşansa da olur, yaşanmasa da. Bir kaygı yalnız. Beni, kendimi öldürmeyi denemeye iten bir kaygı.
Sayfa 12Kitabı okudu
Bizi bıraksalar. Ben onun dizlerinde yatsam. İçgüdülerimizle gövdelerimizi tanısak. Birbirimizi sevsek. Doğanın geliştireceği sevgi içinde büyüsek. Ana karnındaki çocuk gibi.
Sayfa 9Kitabı okudu
Önemsenmemek, düşünülmemek çok kötü bir hismiş. Umarım insanlar sizi önemsiyordur. Çünkü ben yokmuşum gibi hissediyorum.
İnsanın içinde beslediği en güçlü tutku, başkalarını kendi inandığı şeye inandırma arzusudur. Hiçbir şey, kendisinin değer verdiği bir şeye başkalarının da değer vermemesi kadar mutluluğun kökünü kazıyıp onu öfkeyle dolduramaz.
Sayfa 104Kitabı okudu
İnsanın kendini her zaman olmayı arzuladığı bir yerde bulması, işleyen bir zihne üzerinde düşünecek malzeme verir.
Sayfa 98Kitabı okudu
Ne gülünç bir şey şu hayat - beyhude bir amaç için acımasız mantığın gizemli bir düzenlenişinden ibaret. İnsanın bu hayattan umabileceği şey olsa olsa kendisine dahil - hayli geç gelen - biraz bilgi ve bir sürü giderilemez pişmanlık.
Sayfa 106Kitabı okudu
