Daha önce yazdığım gibi, okulda önce öğrenip sonra sınanıyoruz.
Oysa hayatta önce sınanıyor, sonra bundan bir şeyler öğreniyoruz.
Umarım hayatı boyunca çok sever çok sevilir.
Çünkü sevgi hayatta her koşulda bizleri ayakta tutan en büyük destek.
Öte yandan, şunu da çok iyi biliyorum ki, herkes kendi hayatını yaşar ve o yaşadıklarından, hatalarından, iyi ve kötü davranışlarının sonuçlarından öğrenir.
Hiçbirimiz hayatımızı harcamamıştık.
Bu da başka bir önemli başarıydı.
Ömür diye adlandırılan armağanın değerini bilerek yaşıyorduk adeta.
Ama her birimiz kendince yaşıyordu hayatını.
Ortak nokta; hayatın değerini bilmemizdi.
Güçlüklerin üstesinden gelmeyi becerebilip, yoluna devam edebilmekti.
Sorunlarıyla kendi savaşacak. Ve belki de yara alacak.
Ama bu yaralardan bir şey öğrenecek.
Ve daha da güçlenerek yoluna devam edecek.
Ne yazık ki...
Bunun başka yolu yok.