“BiR AŞK HiKâYeSi
Her kitabına koşarak gittiğim canım
İskender Pala Kalemini her daim cambaz gibi halden hale koyan canım yazar.
Aşk Hikayesi yine çok güzeldi.
O hep yazsın biz hep okuyalım dediğim yazarlardan biri benim için.
Tarihin dokusuyla işlediği her kitabını büyük bir keyifle okuyorum. Bu kitabın zaman dilimi Sultan Ahmed’in olduğu dönem ve Sultan Ahmed Camiinin inşası süreci.
Dönemin padişahı l. Ahmed'in
"Marmara’ dan şehre gelen ecnebi gemileri artık
Ayasofya' dan önce onun kubbelerini görecektir." diyerek inşası için Sedefkar Mehmet Ağa’ ya emir verdiği Sultan Ahmed Camii…
“Çektiğim sevgi miydi, aşk mıydı bilemedim. Zamanı kaybettim… Şimdi bile bir girdaptayım, çıkamıyorum. Sahilim neresi bilemiyorum.
Dalımı toprağa verdim, tutunamıyorum, varlığımı yitirdim, kayboldum, ayaklarım kayboldu, yürüyemiyorum.”
1589 yılında Kırım’da müslüman bir genç Bahşı ile Hristiyan papazın kızı olan Kaknusia'nın aşkı.
Deniz fırtınasında batan bir gemi. Karadenizin hırçın sularında bir kapı parçasına tutunarak hayatta kalmaya çalışan beş kişi. Kaybolan insanların birbirine tutunarak yitirdiklerini aradıkları yirmi yıla aşkın bir zaman dilimi.
Bahşı, Kaknusia, Gunala, İshak…
Peki, aşkı en çok hangisi hak ediyordu?
En çok arayan mı?
En çok sabreden mi?
En çok bekleyen mi?
Peki en çok kime kızmalı, kime sitem etmeli?
Benim en çok kızdığım İshak oldu.
Bazen vazgeçebilmeyi de bilmek gerek.
