Savaş, seni icat eden görmesin cennet!
“Aaah savaş, seni icat eden görmesin cennet. Aaah, savaş. Şu yeryüzünde canlı koymadı kırdı geçirdi. Gökteki kuşu, yerdeki börtü böceği, sudaki balığı…” (
Yaşar Kemal)
Gerçekten de öyle. Büyük usta Yaşar Kemal’in de dediği gibi savaş icat edildiğinden bu yana yeryüzünde yalnızca insanlar değil, tüm canlılar çok büyük zararlar gördü. Hayvanlardan bitki
Kim sandı?
Kim kazandı?
Hepsinden hızlı koşan mı? Çıtayı düşürmeden sıçrayan mı? Kelebek gibi kaçıp arı gibi sokan mı?
Kim kazandı?
Sabahlara kadar sınavlara çalışan mı Yürüyenin elinden çantayı kapıp kaçan mı? Güzellik yarışmasında "Kraliçe" olan mı?
Kim kazandı?
Yüzlerce kiloyu kaldıran mı? Yüzlerce kişiyi güldüren mi? İlk defa yüzerek
Sayfa 158Kitabı okudu
Aziz Sancar TEKNOFEST için İstanbul’da 🇹🇷 🕊️
Los Angeles'ta bir marketten alışveriş yaptım. Kasiyer kimlik sordu. Türk ehliyetimi gösterdim. "Haa siz Türksünüz Midnight Express izledim, faşistsiniz" dedi. Ben de
dedim ki "Ben de Hiroşima'daki atom bombasını izledim. Film değil, gerçekti.
#Aziz Sancar
#Türkiye'nin en büyük teknoloji etkinliği: Teknofest"
#sabah.com.tr/gundem/2021/09/...
Kapıları çalan benim,
kapıları birer birer...
Gözünüze görünemem,
göze görünmez ölüler...
Hiroşima'da öleli oluyor bir on yıl kadar
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar...
Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu...
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu...
Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok
Şeker bile yiyemez ki kağıt gibi yanan çocuk
Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver
Çocuklar öldürülmesin şeker de yiyebilsinler...
ERKEKLİĞİN ÖLÜMÜ
Hiroşima'daki nükleer patlamadan sonra üzerindeki giysilerin deseni kadınların tenine nakşolmuş, derler. Binlerce hikâye duydum ama hiçbiri bu kadar dokunaklı gelmedi bana. Neden biliyor musun? Kadının giysisinin üzerindeki desen onun ruhundaki şenliğin bir işareti değil mi? Bu dünyada kadınlar için o kadar az imtiyaz alanı var ki. Belki de bunların en güzeli, iç açıcı desenleri olan giysiler giyebilme hakkıdır. Erkeğe "ayıp" görülüp de kadına bahşedilen nadir zarafettir. İri güller, kır çiçekleri, gelincikler, zambaklar, stilize çiçekler geleneksel kadınsılığın en iddialı simgesi değil mi? Bir vahşet ateşi, bir eril şiddet yıldırımı o neşeli motifi yakarak, lanetli bir dövme gibi kadının tenine işliyor.
Bir kadının sayısız kez bıçaklanarak öldürülüşünü izledim geçen gün. "Yardım edin" yakarışının perde perde soluşunu dinledim. O soğukkanlı kocanın bıçağını çekip kadının üzerine yürümesiyle birlikte orada bulunan herkesin nasıl ustaca sıvıştığına tanık oldum. Sonra da sustum. Tıpkı giysilerdeki çiçek motiflerinin ateşle tene nakşolması gibi, kadınlığın feryatları hepimizin ruhuna ateşle oyuluyor. Kadının kaybettiği bir savaşta kimsenin kazanma şansı yoktur. Yalnızca izliyoruz. "Ölüyorum, yardım edin" diye feryat eden bir kadının öldürülüşünü izlemekle ölüyoruz. Öldürülen her kadınla biraz da erkekliğimiz ölüyor. Ve biz susuyoruz. Kimseye söyleyecek bir sözümüz yok. Kimseye susacak bir sözümüz bile yok. Kendi kendimize susuyoruz.
Kendi kendine susana da deli denir mi?
