Hiroşima'daki nükleer patlamadan sonra üzerindeki giysilerin deseni kadınların tenine nakşolmuş, derler. Bir kadının sayısız kez bıçaklanarak öldürülüşünü izledim geçen gün. "Yardım edin" yakarışının perde perde soluşunu dinledim. O soğukkanlı kocanın bıçağını çekip kadının üzerine yürümesiyle birlikte orada bulunan herkesin nasıl ustaca sıvıştığına tanık oldum. Sonra da sustum. Tıpkı giysilerdeki çiçek motiflerinin ateşle tene nakşolması gibi, kadınlığın feryatları hepimizin ruhuna ateşle oyuluyor. Kadının kaybettiği bir savaşta kimsenin kazanma şansı yoktur. Yalnızca izliyoruz. "Ölüyorum, yardım edin" diye feryat eden bir kadının öldürülüşünü izlemekle ölüyoruz. Öldürülen her kadınla biraz da erkekliğimiz ölüyor. Ve biz susuyoruz. Kimseye söyleyecek bir sözümüz yok. Kimseye susacak bir sözümüz bile yok. Kendi kendimize susuyoruz.
Kendi kendine susana da deli denir mi?
"Güzelim " sözcüğü bir sevgi sözcüğü gibi söylenmeli.
Can Yayınları
Aziz Sancar TEKNOFEST için İstanbul’da 🇹🇷 🕊️
Los Angeles'ta bir marketten alışveriş yaptım. Kasiyer kimlik sordu. Türk ehliyetimi gösterdim. "Haa siz Türksünüz Midnight Express izledim, faşistsiniz" dedi. Ben de
dedim ki "Ben de Hiroşima'daki atom bombasını izledim. Film değil, gerçekti.
#Aziz Sancar
#Türkiye'nin en büyük teknoloji etkinliği: Teknofest"
#sabah.com.tr/gundem/2021/09/...
Seni düşünüyorum. Ama artık söylemiyorum bunu.