Hırs ruhubu yorar, azim seni geliştirir
Çoğu zaman hırs ve azim birbirine karıştırılır. Benim kişisel gözlemlerime göre hırs, insanın içindeki ruhsal boşluğu, tedirginliği, değersizliği başarıyla kapatma çabası iken, azim var olanı daha da iyi hale getirme noktasında istikrarlı bit çabadır. Hırs diğerlerini gözetmez, o kadar susamışsındır ki, sanki su içmezeen ölecek gibisindir, bu sebeple kimseyi gözün görmez ve suyunu kimseyle paylaşmak istemezsin. Azimli olan kişi de susamıştır ama ölümüne bir susuzluk çekmez. Bu sebeple hem kendini doyurur hem de ohtiyacı olan başka birisi varsa suyunu onunla da paylaşır. Hırslı insan sonuç odaklıdır, azimli ise sonuçlara da bakar ama sürecin de tadını çıkarır.
Benim ruhumdaki boşluk başarısızlık korkusuydu. Bu herkeste böyle değildir, belki kişisel olarak hissettiğin aşağılık kompleksi ve kendini kanıtlama arzusu, belki de kendini sevdirme çabası. Herkesin ruhsal boşluğunun ve hırsına kaynağı farklıdır. Yaşadığın şeyin hırs mı azim mi olduğuna başarıya ulaştıktan sonraki ruh halini de değerlendirerek anlayabilirsin. Eğer başarılı bile olsan hala eksik bir şeyler var gibi hissediyorsan sende hırs tuzağının içindesin demektir. Ancak sonuca ulaştıktan sonra ruhunu bir huzur kaplıyorsa bu durum uzun bir süre devam ediyorsa azimlisin diyebiliriz.
Sayfa 193Kitabı okudu
