Hırs ruhubu yorar, azim seni geliştirir
Çoğu zaman hırs ve azim birbirine karıştırılır. Benim kişisel gözlemlerime göre hırs, insanın içindeki ruhsal boşluğu, tedirginliği, değersizliği başarıyla kapatma çabası iken, azim var olanı daha da iyi hale getirme noktasında istikrarlı bit çabadır. Hırs diğerlerini gözetmez, o kadar susamışsındır ki, sanki su içmezeen ölecek gibisindir, bu sebeple kimseyi gözün görmez ve suyunu kimseyle paylaşmak istemezsin. Azimli olan kişi de susamıştır ama ölümüne bir susuzluk çekmez. Bu sebeple hem kendini doyurur hem de ohtiyacı olan başka birisi varsa suyunu onunla da paylaşır. Hırslı insan sonuç odaklıdır, azimli ise sonuçlara da bakar ama sürecin de tadını çıkarır.
Benim ruhumdaki boşluk başarısızlık korkusuydu. Bu herkeste böyle değildir, belki kişisel olarak hissettiğin aşağılık kompleksi ve kendini kanıtlama arzusu, belki de kendini sevdirme çabası. Herkesin ruhsal boşluğunun ve hırsına kaynağı farklıdır. Yaşadığın şeyin hırs mı azim mi olduğuna başarıya ulaştıktan sonraki ruh halini de değerlendirerek anlayabilirsin. Eğer başarılı bile olsan hala eksik bir şeyler var gibi hissediyorsan sende hırs tuzağının içindesin demektir. Ancak sonuca ulaştıktan sonra ruhunu bir huzur kaplıyorsa bu durum uzun bir süre devam ediyorsa azimlisin diyebiliriz.
Sayfa 193Kitabı okudu
Hırs Ruhunu Yorar, Azim Seni Geliştirir
Benim kişisel gözlemlerime göre hırs, insanın içindeki ruhsal boşluğu, tedirginliği, değersizliği başarıyla kapatma çabası iken, azim var olanı daha iyi hale getirme noktasında istikrarlı bir çabadır. Hırslı insan sonuç odaklıdır, azimli ise sonuçlara da bakar ama sürecin de tadını çıkarır.
Hırs doymak bilmeyen bir güdüdür, kazandığın anda yenisini istemeye başlarsın. Ve bir önceki aşamada tutkuyla peşinden koştuğun şey artık senin için önemini yitirmeye başlar. Bunun sebebi, hırsın aslında o an odağında olan şeyin değil içsel boşluğun doldurulmasını amaçlamasıdır.
Sayfa 193Kitabı okudu