Mehmet Erte // Çünkü Ben Bir Gülüm (İzdiham)
"Kader ağlarını örer derler, anlamam hiç böyle sözleri.
Saçlarımı örerdim ben gençliğimde; nerde, ne zaman çözüldüler..
bir daha örülmemek üzre? Tanrı mı, yoksa rüzgâr mı
çevirdi sayfaları çabucak. Ömrüm dediğim bir hışırtı.
Dün olan unutuldu, bugün olan yarın yine olacak.
Nereye varacağız diye sorma, bilmiyorum, bir gülüm ben,
bilemem."
Kısa Kollu Pembe Tişörtüm Bana Ölümü Hatırlatıyor. ( Gerçektir.)
Hayat akıyor, geçiyor, yaşanıyor, yaşanılıyor. Ama hayatın bize ne zaman ne sunacağını bilemiyoruz. Çok mutluyken birden seni mutsuz edecek haber alabilirsin. İşlerin çok iyi bir şekilde yolunda gittiğini düşünürken neticede hayal kırıklığına uğrayabilirsin. Çok sevdiğin dostunun aslında çıkar arkadaşın olduğunu görebilirsin. Senin hiç sevmediğin
"Evet,benim" dedi kadın."Hayatını mahvettiğin kadın."
Milvelton güldü ama sesindeki korku çok belliydi."Çok dik kafalıydınız" diye konuştu."Neden o son adımı atmama izin verdiniz ki?Bir sineğe bile zarar verecek biri değilim ama herkesin yapması gereken bir iş vardır.Ne yapmamı bekliyordun ki?İstediğim para,
Sayfa 265 - Martı YayıncılıkKitabı okudu
(COK UZUN VE KİTAPTA HERBİR SÖZÜN DÜŞÜNÜLESİ EN NAİF BÖLÜMÜ)
“ Momo, şimdi o büyük salonun içindeydi. Burası en büyük kiliseden daha görkemli, en büyük istasyonların salonlarından bile daha genişti. Güçlü sütunların üzerinde yükselen tavan neredeyse görünmüyordu. Etrafta hiç pencere yoktu. Kocaman salonu aydınlatan altın renkli ışık çevrede
Sonra bütün bu beyazlıkların üzerinde koşan alay alay gölgeler, bu beyaz dünyayı siyah bir ölüm nefesi içinde saran bulutlar;ve her tarafta büyük bir sessizlik;ne bulutlarda küçük bir ezgi ne dalgalarda hafif bir hışırtı; hiç, hiçbir şey yok, yalnız bu ölmüş gecenin üstüne ta uzaklardan, kim bilir nerelerden, belki var olan dünyanın ötesinden evrenin hayatına ağıt yakan bir ses;sonunda kefenlerinin altında dinlenen bu ıstırap mahşerinin üstüne bir rahmet kevseri gibi dökülen son inilti...
Sayfa 257
Sen beni gönderdin
Gülün muştusunu vermek için
İsanın doğumunu yaz gibi
Yahyanın sesini kış gibi
Zekeriyanın ürpertisini
İnsanlara
Bir bahar aşısı gibi
Taşımak için
Sayfa 106 - Diriliş Yayınları 11. Baskı 2016Kitabı okudu
NİŞAN
“hane-yi dost kucast / dost’un evi nerede?”
atlı sorduğunda gün ağarıyordu
gök bi duraladı
yoldan geçen adam, dudağındaki ışık
dalını toprağın karanlığına attı