içimdeki boşluğa bağırıyorum. hiç bitmeyen hayat ile paralel olan bu boşluk, ben ölünce de devam edecek. hayat vâr oldukça, mıh gibi çakılı kalacağım bu sefil dünyaya.
şimdi seninle herhangi bir manzarada, herhangi bir konu üzerine konuşuyor oluşumuzu hayal ediyorum. manzara benim için farketmiyor çünkü gecenin zifiri karanlığında bile yüzünün her detayı benim için denize çıkan sokağın verdiği huzuru verirdi.