Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla...

ama ona acı veren vücudu değil,
kederli ruhuydu ve ruhuna ulaşamazdım.

istiyorum ki bana
sustuğun o acıyı anlat

ben de kendi adıma sana
hala inandığım şeyleri anlatayım.

siz bilmiyorsunuz
ne karanlık
ne uzak
ne suskundur ölmek

Ama çalmıyorsun kapımı.
Ama çalmıyorum kapını.

daha fazla titremeden
yokluğuna sarılıyorum
bana sürekli eşlik eden
senin bendeki yüzüne

çünkü sen her yerdesin canın nerede isterse ama daha iyi oluyorsun seni sevdiğim yerde çünkü dudakların kan kırmızı
ve üşüyorsun
seni sevmem lazım aşkım
seni sevmem lazım
isterse hep böyle iki taneymiş gibi acısın bu yara
isterse hep arayım da bulamayım seni ya da gece bitip sabah olduğunda
ister benim ol yine sen
ister olma.

çünkü benimlesin
çünkü benimle değilsin
çünkü sana bakıyorum ve ölüyorum
ama sana bakmazsam aşkım
ölmekten beter oluyorum
sana bakamazsam

Çünkü benimsin ve benim değilsin
çünkü aklım fikrim hep sende
çünkü geceler göz açık geçiyor uykusuz
çünkü gece bitiyor ve aşkım diyorum sana
çünkü sabahları hayalinin yerini almaya geliyorsun
ve daha iyisin bütün hayallerinden
çünkü güzelsin ayaklarından ruhuna kadar
çünkü iyisin ruhundan bana kadar
çünkü nasıl tatlı gizleniyorsun gururunda
ve o küçük ve tatlı
yüreğin kabuğunda

Toplama beni
Ben dökülmeyi seviyorum.