Hoş-nişînân
Mevsim-i nev-bahar edince hulûl,
Ki tebessüm-nümûn olur enhâ
Subh-ı tâbân gibi usul usul,
Hoş-nişînân-ı âlem-i sahrâ
Ki bahar onlara gelir bayram,
Hâne ber-dûş olup azimet için,
En güzel noktayı, ikamet için
Ihtiyar eyleyip tutar ârâm;
Sonra yek-diğere eder ikrâm,
Nâil oldukları saadet için.
Bedevîyi semâhat-ı Kudret
Eylemiş böyle mazhar-ı nimet.
Sayfa 22Kitabı okudu
Hoş-nişînân
Bir zamanlar karar-gâhım idi,
Bedeviler gibi beyâbanlar.
Buna mûcib de iştibâhım idi:
Nasıl imrâr-ı vakt eder anlar.
Belde halkında görmedim, hayfâ,
Gördüğüm ünsü ehl-i vahşette!
Bedeviler sükûn u rahatte,
Sürdüğü daima ganemle safâ.
Beledi muttasıl esîr-i cefâ,
Inti'aş aleminde zulmette!
Biri endişeden aman bulmaz.
Biri endişeye zaman bulmaz.
Sayfa 12Kitabı okudu
Hoş-nişînân
Külbelerde olan ocaklardan
Asmâna çıkan duman ne garib!
Ne de hoş seyri var ıraklardan,
Giderek bir sehâb eder terkîb.
Havâda incimâd edip o buhar
Berf-rîzân olur yavaşça yere;
Sanki avdet kılar o külbelere
Ötede bir sepîde-ser küshâr,
Zâhir olmağla mihr-i pür-envâr,
Kalbolur sanki ma'den-i gühere,
Efseri ol kadar tenevvür eder,
Ki beşer ol kadar tasavvur eder!
Sayfa 34Kitabı okudu