Her güzel şeyin bir sonu var ama insan yine de o son sayfayı kapatırken içindeki burukluğa engel olamıyor
İnce Memed… Benim için artık edebiyatımızın en kıymetli ve unutulmaz karakterlerinden biri. İsyanı, çabası, baş kaldırışı, düzene karşı çıkışı, bir isimden öte hale gelişi, bazen yaşananlara anlam veremeyişi… Tüm bunlarla İnce Memed hep hatırlanacaklar arasındaki yerini aldı
Tam her şey rayına oturdu derken kökten değişmesi gereken düzen yeniden kendini gösteriyor ve İnce Memed bu kez de kendini başka birinin karşısında buluyor. 4 kitap boyunca karşısındaki isimler değişse de verilen çaba hiç değişmiyor.
Hürü Ana, Ferhat Hoca, Memed Çocuk, Seyran, umudunu İnce Memed’e bağlamış köylüler, Bayramoğlu, Irazca, Hatçe, Murtaza Ağa, Topal Ali ve niceleri… Halkın her kesiminden insanın incelikle ve tüm açıklığıyla işlendiği, insanın Çukurova’nın toprağına, turuncu portakallarının kokularına aşinaymışçasına okuduğu, yerde bitten ottan gökte uçan kuşa kadar her şeyini öğrendiği bu toprakların hikayesini eğer hala okumadıysanız en yakın zamanda okuyun derim. O kadar güzel bir seri ki insan okumuyor adeta yaşıyor
İlk kitaptan itibaren İnce Memed’in halk arasında efsaneleşmesini aşama aşama görmek, onunla birlikte meydan okumak çok güzel bir yolculuktu. Son kitaptaki Mehmed Çocuk’u tanımak ve Ferhat Hoca’nın baş kaldırmak ile ilgili söylediklerini okumak da benim için müthiş bir zevkti.
Senin mücadelene ortak olmak çok güzeldi İnce Memed, hoşça kal
Orhan Pamuk, ekliyorum: "Bir kitap okudum, başıma gelmeyen kalmadı."
Yolculuktan yolculuğa sürüklenirken, zamandan zamana savrulurken buldum kendimi. Bir
