Bekle beni anne
Bir sabah çıka gelirim
Bir sabah anne bir sabah
Acını süpürmek için açtığında kapını
Adı başka sesi başka nice yaşıtım
Koynunda çiçekler
Çiçekler içinde bir ülke getirirler...
Sayfa 124Kitabı okudu
Ne diyordu Ahmet Kaya:
"Çok uzakta öyle bir yer/O yerlerde mutluluk var"
Sayfa 123Kitabı okudu
Sevginin dili, dini, ırkı, siyasi görüşü ve cinsiyeti yoktur.
Sayfa 67Kitabı okudu
Doksanlar, Türkiye için her anlamda "kayıp yıllardır" Türkiye, birçok değerini bu yıllarda işlenen kuralsız linçlerle kaybetti. Bu ülke halen dahi doksanların yaralarıyla sızlamaktadır.
Sayfa 53Kitabı okudu
Birer yolcuyduk aynı ormanda kaybolmuş
Aynı çıtırtıyla ürperen birer serçe. hep aynı yerde
Karşılaşırdık tesadüf bu, birer tomurcuktuk hayatın kollarında,
Birer çiğ damlasıydık bahar sabahında,
Gül yaprağında,
Dedim ya; hiç yoktan susturuldu şarkımız
Yüreğim kanıyor, yüreğim kanıyor
Bitmeseydi bizim öykümüz böyle
Gözüm yaşarıyor, yüreğim kanıyor Olmasaydı sonumuz böyle
Sayfa 49Kitabı okudu
"Yani, ben hiç anlaşılmadım. Hiç, doğru anlaşılmadım. Buna rağmen, şansımı inatla zorlamaktan yanayım" (Ahmet KAYA)
Sayfa 46Kitabı okudu
Ahmet Kaya'nın üzerinde de taze çiçekler var, mezar taşına yazılmış içli notlar, isimler ve imzalar..."Kim bırakır bu çiçekleri?" derken kalabalık bir grup geliverdi, ellerinde taze kır çiçekleri. Sisli-puslu bir ocak sonunda bunca kır çiçeğini nereden bulmuşlarsa artık! Konuştuk biraz, Almanya'dan geliyorlarmış, aksanlarından ve kara kaşlarından belli, Ahmet Kaya'nın şarkılar bestelemek istediği dilin mensubu, Kürt bunlar... Vefa, böyle bir şey olsa gerek! Vefa, asla unutmamak ve çiçekleri hiç soldurmamak!
Sayfa 39Kitabı okudu
Kar tanesi uçunca, çığ tükenince
Kardelenler açınca, otlar bitince
Avucumda ateşle, dönerim sana
Toprak uyanınca, bahar gelince
Sayfa 38Kitabı okudu
Islak Arnavut kaldırımı taşların arasındaki yosunlar sanki bir fırça marifetiyle ve özenle çizilmiş gibiydi. Yosunlara basmamaya dikkat ederekten vardım Ahmet Kaya'ya... Yekpare beyaz mermerden bir mezar. Mezar taşında Ahmet Kaya'nın bir portesi kazılı, o bildiğimiz sakallı haliyle "yurdumdan uzakta yağmurlar içindeyim/ akşam oldu/ sürgün susuyor" diyordu Ahmet Kaya...
Sayfa 37Kitabı okudu
Yüreğimi bir kalkan bilip sokaklara çıktım kahvelerde oturdum çocuklarla konuştum
sıkıldım, dertlendim, sevgilimle buluştum bu gün de ölmedim anne
kapalıydı kapılar, perdeler örtük
silah sesleri uzakta boğuk boğuk
bir yüzüm ayrılığa, bir yüzüm hayata dönük bu gün de ölmedim anne
Üstüme bir silah doğruldu sandım
rüzgâr, beline dolandığında bir dalın korktum, güldüm, kendime kızdım
Bu gün de ölmedim anne
bana böylesi garip duygular
bilmem niye gelir, nereye gider?
Döndüm işte; acı, yüreğimden beynime sızar
bu gün de ölmedim anne.
Sayfa 31Kitabı okudu