O gözlerde yardım çığlığı atan birinin ifadesi vardı. Demek ki bu kadın da kederli insanlardandı. "Kederli insanlar başkalarının kederini hissedebiliyorlar".
Sayfa 142Kitabı okudu
Ben "bencil" bir insan mıyım yoksa tam tersine, sadece yüreğim mi çok zayıf, ben bile bilmiyordum. Sadece giderek daha mutsuz olan bir günah yumağına dönüşüyordum ve bunu engellemenin bir yolu yoktu.
Sayfa 142Kitabı okudu
Yoşiko'yu düşündüğümde içine düştüğüm, sonu olmayan yalnızlık, damdan dağ manzarasına bakmakla geçecek bir şey değildi.
Sayfa 140Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Aslında ölümle barışığımdır ama yaralanmak, kanımın akması ve sakat kalmak asla olmasını istemeyeceğim şeylerdir.
Sayfa 118Kitabı okudu
Cehenneme inansam da cennetin varlığına kendimi inandıramıyordum.
Sayfa 102Kitabı okudu
Masum bir ses olmasına rağmen, verdiği acıyı iliklerime kadar hissetmişdim. Aşık olduğum insanın sadece sesi, acı çekmeme sebep olmuştu.
Yine de o an henüz ölmeye duygusal olarak hazır değildim. Bir yerlerde gizlenen bir "eğlence" olmalıdı
Sayfa 75Kitabı okudu
Zayıf bir insan için mutluluk bile korkutucudur. Pamuk bile onları yaralayabilir. Mutluluk da onlara zarar verebilir.
Sayfa 69Kitabı okudu
Dışlanmak diye bir kelime var. Toplumun arasına karışmış, acınası, ezik ve ahlaksız insanları tanımlayan bir kelime gibi duruyor. İşte ben, doğduğum andan beri kendimi dışlanmış gibi hissediyorum. O yüzden ne zaman dünya tarafından dışlanmış biriyle tanışsam, kalbim yumşardı. Dahası benim bu "yumuşayan kalbim" kendinden geçercesine hafiflerdi.
Sayfa 57Kitabı okudu
Ancak, bu denli kalbimin derinliklerinde saklanan gerçek benliğim, yüzeyde neşeli bir şekilde gülerken, başkalarını güldürmeyi başarabilse bile, aslında kalbim oldukça melankolikti.
Sayfa 45Kitabı okudu
