Gönül yorgunluğu nedir bilir misin? Yaşadığını zannedersin ama ölüm hüküm sürer her hücrende...
Besleme uykusuzluklarıma huzur ol sen. Meskensiz acılarıma sen umut ol.
Sesim üşüdükçe sen sar nefesinle beni. Cennet kaygısı düşmemiş yüreğinden
bir cümlelik yer ihtisas et. Kıvrıl yalnızlığımın usturasız kalmış
mutluluğuna. Ver ellerini umut Cennetinde bir göz evimiz olsun. Huzurun
yastığına uzanmış yüreğinde bir hücrende bir ömürlük vesikası olsun ismim.
Adının sağına yatır nüfusumu. Yolların ardındaki özlem türkülerini beraber
söyleyelim. Bir gül bahçesindeki boynu bükük dallarına cesaret olsun
isimlerimiz. Ömrümün ilkbaharında bir sehiv secdesinde unutalım dünya
meşakkatine. Ahirlik bir ömür diliyorum senden, yüreğini Cennete kadar bana
emanet eder misin. Kırgın gökyüzünün altında aynı sevdanın seccadesinde
aynı duaya vurulsun dudaklarımız
Kendime Notlar
Yaşamın kendisi serüven, macerayı her hücrende hisset, bu akışın bir sel gibi seni sürüklemesine izin ver, biraz sakinleş ve nefes al. İşte yaşam serüveni budur, yaşamak böyle olur.
Gün doğarken yatağına uzanan el benim
Saydığın günler, batırdığın güneşler benim
Boşluğa dalıp giden gözlerinin ürpertisi, boşluk benim
Tuttuğun nefes, boğazında ki yumru, yarım gülümsemen benim
Yürüdüğün yol, yolda ki durak, ardındaki gölgen benim
Geç değilim, erken değilim, şimdiyim
Ankara'da yaz akşamı, bahçende ki kelebeğim.
Hücrende ki duvar, duvarda ki resim, takviminin yaprağı benim
Kavuşmak ben,
Ben senim.
24.03.2023
öykü