Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.36.35
Hülya Açılan
Hülya Açılan
@hulyacilan
Instagram: hulyacilan
null
Ankara Üniversitesi
Bursa
Bursa, 8 June 1991
1757 reader point
Joined on January 2018
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
432 syf.
7/10 puan verdi
·
Liked
·
Read in 4 days
Hayatıma biri girsin ve tümden değişeyim diye bekler mi insan? Değişmek için sever mi? Yoksa sevdiğinde mi değişmeye başlar?
Feray bunları bilmiyor, evet değişti ama sevdiği adam, sevdiği cadde, sevdiği ülke kadar değil.. Hala şarkı söyleyecek sesi var onun.
.
‘Kabuk’tan sonra Yalnız’da da yalnız bırakmıyor kadını Zeynep Kaçar (Tanrı ve Memeli Hayvanlar’da da elinden tutmaya devam ediyor elbette). 1989-2018 arası Feray’ın yaşadıklarını okuyor, yaşamadıklarına yanıyoruz. Çünkü Feray’ın bir Özge olduğunu biliyoruz, Ayşe olduğunu, Güldünya olduğunu..
Yarayı tarif etmek zor ama o yarayı göstermek de başka bir yara açıyor insanda, görünmeyen bir acıya kiracı kılıyor. Feray’ın aşk sandığına kapılıyoruz, ufak ufak dönüşenlere kör oluyoruz.
Yalnız bugünün ve tersine değişimin romanı. Çokça kızarak, hak vermenin burukluğuyla okudum.
.
Barış Çakmak kapak tasarımıyla ~
Reader Follow Recommendations
Apartheid sonrası siyahilere verilen verimsiz bölgelerden birinin göze çarpmayan hastanesine idealist Doktor Laurence gelir. Oraya yıllarını veren Doktor Frank ise değişime inanmaz, onun için değişim anlamsızdır. İki zıt karakter aynı odada kalmaya başlar.
Değişim işte tam bu noktada başlar.
.
Vaat, Taşocağı ve Domuzların Güzel Çığlıkları’ndan sonra İyi Doktor’da da aynı coğrafyanın sesini duyuruyor Damon Galgut. Değişen siyasi rollerin ağırlığı altında bir adım öteye gidemeyen toplulukların sesini. Bir şeyleri değiştirmek isteyenlerin hayalperest olarak adlandırıldığı yerleri.
Frank ve Laurence üzerinden ilerleyen hikayenin gizli özneleri de çok kuvvetli.
Yazar Galgut büyük resimde yavaş bürokrasiyi, yozlaşmayı, ayrımcılığı anlatıyor. Arka planda ise daha bireysel çekişmeler var: aldatma-vicdan-ebeveyn ilişkileri. Kazıdıkça beğendiğim bir eser oldu İyi Doktor~
.
Kıvanç Güney çevirisi, Nahide Dikel kapak tasarımıyla ~
Corg, Kanun ne derse onu yaptı.
Corg’a yapılacak ne varsa yine Kanun’dan ötürü. Çünkü bu yüzyıllardır devam ediyor.
Alınan her kan karşılık bulmalı, misafir tanrısallaştırılmalı, kadının karnındaki bebek dahi Kanun’a uygun doğmalı.
Corg ağabeyinin kanını başka bir kanla ödedi. Şimdi onun da peşine düşecek aldığı kanın ailesi. Ama bir ayı var önünde, baharın yeşili Nisan’ı.
.
İsmail Kadare mekan ve kurgu yaratmada güçlü bir kalem. Bununla birlikte (Rüyalar Sarayı’nda olduğu gibi) gerçek-hayal ikileminde de bırakmada da çok başarılı. Kırık Nisan karanlık bir sistemin içine çekiyor okuru. Sistemin yaralar açtığı, yaralardan nemalandığı bir yere götürüyor.
Corg’un bir ayını okurken, sistemin -Kanun’un- diğer oyuncularını da görüyoruz. Sessiz seyircisini, alkışlayanını, galiplerini ve Kanun’un kurbanlarını.
Bazı karakterlerin iç sesini daha da duymak isterdim ancak buna rağmen etkilenerek okudum~
.
Şebnem Degni çevirisiyle ~
Hayatın bir yolculuk olduğunu söylediklerinde aklıma bu yolculuğun trenlerde geçtiği gelir. Gidilen yolun, rayların, çoğunlukla kıştan bahara geçen bir havanın görüntüsü.. Malma İstasyonu da böyle bir sahnede okunan kitap olabilirdi pekala, hem de bir annenin, kızının ve torunun ellerinde tuttuğu..
.
Alex Schulman tek bir istasyonun hem düğüm hem çözüm olduğu bir hikayeyi ustalıkla anlatıyor. Gen aktarımı gibi travmaların da aktarılabildiğine inanan biri olarak fazlasıyla etkilendiğim bir hikayeydi bu. Oskar’a, Harriet’a, Yana’ya ayrı ayrı üzüldüm, bir sırrın ağırlığı altında kaldıkları için daha çok.
Karakterlerin kendi bakış açılarının sunulması, zaman ve kişilerdeki yumuşak geçişler, bir şeylerin olacağının sezdirilmesi ancak bunu gerilim değil de saf bir merakla yapması Malma İstasyonu’nu daha ‘gerçek’ kılıyor.
‘Mekan bir kurguda nasıl konumlandırılmalı- mekan kurmacada nasıl bir etki doğurabilir?’ sorularına da sağlam bir yanıt aynı zamanda. Hayatta Kalanlar’dan sonra şaşırtmıyor yazar. Yine bir aileyi tüm çıplaklığıyla gösterirken parçalıyor okuru~
.
Zeynep Tamer çevirisi, Barış Şehri kapak tasarımıyla ~
‘Anılarımızın çoğu biz farkına varmadan terk eder belleğimizi; geri kalanları biz yeniden doldururuz, çevreye saçarız, şevkle abartırız, kapı kapı dolaşan seyyar satıcılar gibi methederiz, hikâyemize kulak verecek birini ararız. İndirimli, yarı fiyatına.
Bellek benim için küçükken oynadığım o zar oyunu gibi; asıl olan nafile mi, hileli mi olduğuna karar verme meselesi.’
.
‘Ağabeyim ayda birkaç kez ölür.
Arayıp kayıp haberini veren de annem olur.’ Cümleleriyle başlayan Yalan Dolan, tam da bu ilk cümlelerden yakaladı beni. Hangimizin çevresinde bu kadar evhamlı bir anne yok ki? Tabii ilerleyen sayfalarda evhamlı bir anneden çok daha fazlasını gördüm. Evlerini labirente çevirmeye çalışan bir babayı, dahi bir ağabeyi, sıkıntının yazar yaptığı iki kardeşi. Ama Yalan Dolan’ın en sevdiğim yanı ne kadarı otobiyografik izler taşıyan ne kadarı kurmaca olduğunu bilmediğimiz Veronica’nın kendisi oldu. Çünkü kendini eleştirmekten korkmuyordu, allayıp pullamıyordu kendini. Bedenini eleştirenleri de başarısızlıklarını da ona geldiği sertlikte yazıyordu.
Kimi yerlerde güldüm, bazı kısımlarda ise iç geçirdim. Bir kızın büyüme hikayesi değil de Veronica’nın gözlerini kapattığında aklına gelen anları okuyormuşum gibi hissettim, özellikle annelik ve evlat sahibi olma konusundaki düşünceleri dokundu bana~
.
Eren Cendey çevirisi (tabii ki enfesti), Michele Menescardi’nin bayıldığım kapak tasarımıyla ~
Bir kitabı aldığımda ilk sayfasına o günün tarihini, o sırada içinde bulunduğum şehri ve adımı yazarım. Arkada Yaylılar Çalıyor’a yazmamıştım, hemen okumaya başladığımdan fırsat olmadı sanırım.
Kitabı okurken anlamını buldu, meğer ben kitaba bir iz bırakmadan o bana bırakacakmış. Tarihsiz, mekansız ve isimsiz bıraktım ben de onu.
.
Hiçbir arkadaşım ölmedi şimdiye dek, ölen tanıdıklarımın hiçbiri arkadaşım değildi belki bilmiyorum. Melikşah Altuntaş bunu biliyor ama. Aileyi, mayası kandan olmayan ailelerin de olabileceğini biliyor.
.
Kısa bir bir veda kitabı bana göre Arkada Yaylılar Çalıyor. Çok ölüm, çok gidiş var. Bir yandan da Vengo’nun girişini izler gibiydim kitap boyunca. Müziğin ve kalbe dokunan sesin ritmine kapıldıktan sonra kayıpla baş başa kalan o karakter gibi. Herkesin bir arada olduğu o kalabalık sofraların sabahına uyanmak gibi..
Diğer yandan da umutlu, yaşanılan her şeye minnetini koruyan türden.
Arkada Yaylılar Çalıyor’un iç döküşlerini, ‘sözlerin sonu elbet uzun bir hikayeye de bağlanacak’ hissini çok sevdim.
.
Aylin Güngör kapak fotoğrafıyla ~
Zorlukla çıkılan bir tepenin sahibi olmak bir başarı hikayesi olarak mı okunmalıdır? O tepeye çıkana kadar ezilen ne var ne yoksa yok mu sayılmalıdır? İşte aşçımızın hikayesi bu yolculukla başlıyor.
Şehre bir yabancı geliyor.
Bir yemek yapıyor ve hayatı değişmeye başlıyor.
Bu bildiğiniz yemeklerden çok farklı, içinde bolca entrika, bir miktar söz oyunu ve alabildiğine el çabukluğu var.. Yiyeni hem yoldan çıkaran hem de dize getiren yemekler..
.
Harry Kressing okuru da kurnazlaştıran bir kurgu sunuyor Aşçı’da. Aslında olan bitenin pekala farkında oluyoruz, aşçıyı birkaç sayfadan sonra tanıyoruz ancak şaşırtıcı yanını bekliyoruz, şöyle inceden bir gülümsemeyle..
İnsanın zaafları, beklentileri ve zayıflıkları hakkında incelikli bir eser Aşçı. Dili sade, dolambaçsız ama takibi keyifli.
Pek sevdim.
.
Emirhan Burak Aydın çevirisi, Hamdi Akçay kapak tasarımıyla ~
