Vahşiliğin medeniyetle yok olduğunu sananlar yanıldılar. Medeniyet üzerinde canlandı insanın vahşiliği. Diğerlerini düşürmekle insan olduklarını unutmuşlardı. Çarpan her yüreğin üstünde tepinirken, mezarını çiğniyordu timsahlar.
Büyük bir fırtına sahte dünyayı yıkıp aldı atlardan. Kalan anıtları ibret olsun diye bıraktı yağmura, rüzgara karşı.
Eyüp dermansız kaldı imdat demedi
Yusuf karanlığa düştü eyvah demedi
İbrahim ateşe düştü yandım demedi
Hamza kanunun yudumlanmasına feryat etmedi
Bilal kayanın altında kaldı ezildim demedi
Sayfa 89Kitabı okudu
Hafizasi olmali insanin hatalarindan ders çikarmasi icin.
Arkadaş sevgiyle ektigimiz ve şukranla biçtigimiz bahçemizdir.
Kendinden kendine seslendi:
"Yeni bir sayfa açman lazım. Eğer bu sayfaya yine aynı şeyleri yazacaksan, yaşamanın ne anlamı kalır?"
Sayfa 14