Istersen dünyada her şeyden el çek;
Bayrağı, ırkını, dünü unutma!
Sayfa 45 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Ey nankör kız, ey fahişe unutma şunu:
Sizin için harp ederken yedim kurşunu.
Onun için topal kaldı böyle bacağım,
Onun için tütmez oldu artık ocağım.
Nazlı nazlı yatıyorken sen yataklarda
Sallanarak ölü kaldık biz bataklarda.
Sayfa 16 - ÖtükenKitabı okudu
Bu sefer hepsi birden seslendiler:
-"Bizi unutma!..."
-"Bizi an!..."
Anası tek başına söyledi:
-"Ölüm o kadar güç değildir. Unutulmak yamandır."
Babası fısıldadı:
"Asıl ölüm unutulmaktır."
Amcası ilave etti:
-"Unutmak da ölmektir."
İsa Beğ devam etti:
-"Hayat birkaç hatıradır."
Balâ Hatun bitirdi:
-"Hayat ölümün başlangıcıdır."
Çakır farkına varmaksızın elindeki Kur'an'ı açmıştı. O zaman beş hayalet birden tekrarladılar:
-"İnsan anıldıkça yaşıyor demektir."
-"Anıldıkça yaşıyor demektir."
-"Yaşıyor demektir."
Sayfa 42Kitabı okudu
O yalancı istikbale bir perde indir!
“Gerçek yarın” unutma ki bir gün senindir!
Mezarı olursa koy birkaç çiçek,
Babanın rüyası olunca gerçek.
İstersen dünyada her şeyden el çek
Bayrağı, ırkını, dünü unutma!
İstersen dünyada her şeyden el çek;
Bayrağı, ırkını, dünü unutma!
Sayfa 45 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu