‘’ Onlar da buna aldırmazlarsa, ey Prost, fırsat değmişken vur!.. Ecdat eserlerini yık!.. Bu Türk şehrini Bizans yapmağa çalış!.. Fakat unutma ki birinde yine bu Türkler, senin Bizans yapmağa çalıştığın İstanbul’da icap ederse Ayasofya’yı da tuz‐buz ederek ecdat eserlerinin kırıntılarını berkitip yine eski azametiyle eski yerlerine koyarlar...’’
Yetmiş gün bir öksüz gibi yaşadın;
Annenin gittiği günü unutma!
Senin için kendini harcayan kadın,
Unutulmaz oğlum, onu unutma…
Sayfa 45
Hüseyin Nihal Atsız
Ey saçları “alagorsan” kesik hanım kız!
Gülme öyle bana bakıp sen arsız arsız!
Bacağımla alay etme pek topal diye.
Bir sorsana o topallık bana nereden hediye ?
Sen Şişli’de dans ederken her gece gündüz,
Biz ötede ne ovalar, çaylar, ne dümdüz
Hüseyin Nihal Atsız
Ey saçları “alagorsan” kesik hanım kız!
Gülme öyle bana bakıp sen arsız arsız!
Bacağımla alay etme pek topal diye.
Bir sorsana o topallık bana nereden hediye ?
Sen Şişli’de dans ederken her gece gündüz,
Biz ötede ne ovalar, çaylar, ne dümdüz
Yaylaları geçtik, karlı dağları aştık;
Siz salonda dans ederken bizler savaştık .
Hüseyin Nihal Atsız
Zafer ümit kaynağının bir çeşmesidir.
Zafer birçok gönüllerin birleşmesidir.
Gönülleri birleşenler ölsede bir gün
Gök kubbede kalacaktır seslerinden ün.
Gönülleri birleşenler! Selam sizlere!
Uzaklarda dertleşenler! Selam sizlere!
Selam sana hücrelerde benzi solan genç!
Selam sana ey yılları heba olan genç!
İstikbalim gitti diye yaslanma sakın!
İstikbalin değil ruhun Tanrı'ya yakın!
O yalancı istikbale bir perde indir!
'Gerçek yarın' unutma ki bir gün senindir!
Hüseyin Nihal Atsız
Selam sana hücrelerde benzi solan genç !
Selam sana ey yılları heba olan genç !
İstikbalim gitti diye yaslanma sakın !
İstikbalin değil ruhun Tanrı'ya yakın !
O yalancı istikbale bir perde indir !
'Gerçek yarın' unutma ki bir gün senindir !
- Gitti.
- Giderken ne dedi?
- Beni unutma, dedi.
Sayfa 288 - ÖtükenKitabı okudu
Bu sefer hepsi birden seslendiler:
Bizi unutma!...
Bizi an!..
Anası tek başına söyledi:
Ölüm o kadar güç değildir. Unutulmak yamandır.
Babası fısıldadı:
Asıl ölüm unutulmaktır.
Amcası ilave etti:
Unutmak da ölmektir.
İsa beğ devam etti:
Hayat birkaç hatıradır.
Bala hatun bitirdi:
Hayat ölümün başlangıcıdır.
Çakır,farkına varmaksızın elindeki Kur'an'ı açmıştı. O zaman beş hayalet birden tekrarladılar:
İnsan anıldıkça yaşıyor demektir.
Sayfa 42 - ÖtükenKitabı okudu
Selam-Hüseyin Nihal Atsız
İçim yine sevinçlerle dolup yanıyor,
Ruhum sanki deniz olmuş dalgalanıyor,
Uzak uzak ülkelerden döndüm seferden,
Yaralarım ağır, fakat mestim zaferden.
Zafer ümit kaynağının bir çeşmesidir.
Zafer birçok gönüllerin birleşmesidir.
Gönülleri birleşenler ölsede bir gün
Gök kubbede kalacaktır seslerinden ün.
Gönülleri birleşenler! Selam