Huzeyfe b. Yemân [r.a] şöyle demiştir:
Bir gün Allah Resûlü ayağa kalktı ve kıyamete kadar meydana gelecek olan her şeyi orada tek tek bildirdi. Bu bilgileri ezberleyen ezberledi, unutan ise unuttu. Ashâb-ı kirâmdan olan arkadaşlarım bu haberleri bilirler.
Hz. Resûlullah'ın haber verdiği bu olaylardan bir kısmını yaşadığım zaman, Resûlullah'ın onu haber verdiğini hemen hatırlarım. Bu tıpkı bir adamın, uzakta olan bir tanıdığının yüzünü unutması, onu görünce de hatırlaması gibi bir durumdur. Bilmiyorum, arkadaşlarım o bilgileri unuttular mı, yoksa (fitneden korktukları için) unutmuş gibi mi yapıyorlar.
Vallahi, Resûl-i Ekrem (sav) , o günden itibaren dünyanın sonuna kadar meydana gelecek üç yüzden fazla fitneye öncülük edecek kimsenin adını, babasının adını ve kabilesinin ismini haber vermiştir.
Lânet etmek, ister hayvana, ister cansız varlıklara, ister insana olsun hepsi de dinimizce kötü görülmüştür.
Bu Konudaki Hadis ve Haberler Peygamber Efendimiz (s.a.v) şöyle buyurmuştur:
“Mümin, lânet etmez.”
“Allah’ın laneti, O’nun gazabı ve cehennemle, birbi rinize lânet okumayın.”
Huzeyfe b. Yemân (r.a) der ki: “Bir toplum lânetleştikleri müddetçe, azabı hak eder.”
Huzeyfe b. el-Yemân, Resûlallāh (s.a.v)'ın sırdaşı olarak şöhret bulmuştur.
Resûlallāh (s.a.v) ona şöyle demişti: Ben sana bir sır söyleyeceğim, onu kimseye söyleme. Falan ve falanın cenaze namazını kılmak bana yasaklandı. O bu sözü, sayıları epeyce olan bir grup için söyledi. Bundan dolayı Hz. Ömer (r.a) Huzeyfe'nin yanına gelir ve şöyle derdi: Allah adına sana soruyorum. Resûlallāh (s.a.v) beni münafıklardan saydı mı?
Sayfa 461 - Cilt.2 (Tevbe sûresi - 84)
Lânet etmek, ister hayvana, ister cansız varlıklara, ister insana olsun hepsi de dinimizce kötü görülmüştür.
Bu Konudaki Hadis ve Haberler
Peygamber Efendimiz (s.a.v) şöyle buyurmuştur: "Mümin, lânet etmez." ¹²⁹
"Allah'ın lâneti, O'nun gazabı ve cehennemle, birbirinize lânet okumayın." ¹³⁰
Huzeyfe b. Yemân (r.a) der ki: "Bir toplum lânetleştikleri müddetçe, azabı hak eder."
Sayfa 83 - SEKİZİNCİ ÂFET-LÂNET ETMEK- 129 Hâkim, el-Müstedrek, 1/13. 130 Tirmizî, Birr ve's-Sıla, 48; Ebû Davud, Edeb, 53; Hatib et-Tebrizi, Mişkât, nr. 4849Kitabı okudu
Huzeyfe b. Yemân (r.a.)'den rivâyet edilmiştir. Rasûlullah (s.a.v.), uyumak istediğinde: "Allah'ım senin isminle ölür ve dirilirim. (uyur ve uyanırım) Uyandığımda ise: "Benim canımı aldıktan sonra dirilten (uyuduktan sonra uyandıran) Allah'a hamdolsun. Ölümden sonra dirilip dönüşümüz onun huzurunadır." (Buhâri, Deavat: 27; Ebû Dâvûd, Edeb: 17)
Huzeyfe b. Yeman'dan (r.a.) ve Ebû Zerr'den (r.a.) rivayet edildiğine göre şöyle demişlerdir:
"Resûlullah (s.a.v.), yatağına girdiği zaman:
بِاسْمِكَ اللَّهُمَّ أَحْيَا وَ أَمُوتُ
Bismikellâhûmme ehyâ ve emûtû
Allah'ım! Senin adınla dirilirim ve ölürüm, derdi.
Uyandığı zaman da:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَحْيَانَا بَعْدَمَا أَمَاتَنَا وَ إِلَيْهِ النُّشُورُ
El-hamdû lillâhillezi ehyânâ ba'de mâ emâtenâ ve ileyhin-nûşûr
Bizi öldürdükten sonra, bizi dirilten Allah'a hamd olsun; (Kıyamette) dirildikten sonra varış O'nadır, derdi."
Sayfa 62 - Kervan yayın dağıtımKitabı okudu
