"Evveldi, güzeldi ve tükendi."
Evveldi, çok evvel... Yan yanayken saate bakmanın ayıp olduğu zamanlardı.
Karşılıklı oturdun mu masaya, bir gözlere bir de uzaklara bakılırdı, eski yad edilirken. Ellerde telefonlar yoktu, çocuktuk.
Büyükler, eski günleri konuşurken uyuyakalmak diye bir şey vardı, sevmeler sessiz ve sebepsizdi.
Ne gösterişe gelir, ne nedenlere sığardı. Her şeyden önce samimiyet gelirdi. Sevda sırdı, söylenmezdi çay ile demlenir, dua ile süslenir, aminlerle süslenirdi..
Sevilenin adına türküler yakılır ama onun ardından kimseye yakınılmazdı.
Eşyalar pahası ile değil, hatırası ile kıymetlenirdi.
İnsanlar aldıkları ile değil, verdikleriyle değer ifade ederdi. Sâhi utanmak diye bir şey vardı.
Yüzsüzlük, profesyonellik adı altında prim yapmıyordu. Dert çekmenin bile bir adabı vardı, gönlün yükü gözlerden anlaşılırdı.
“Depresyon yok, gönül yorgunluğu vardı.”
Gönülden geçen ile dilden dökülenin arası böylesine uzak, böylesine hoyrat değildi. Evveldi, güzeldi ve tükendi. “Biz, bu içimizdeki uçurumları ve kalpler arasındaki mesafeleri sonradan icat ettik.”
Henüz yenilmemiştik kendimize ama yenildik, güzel duyguları kaybettikçe..
Mutluluklar fotoğraf karelerinden ibaret değildi, mutlu edilmek isteği hastalıklı bir hâl almamıştı.. Eşyalar değil insanlar ağırlanırdı evlerde ve kalplerde..
Henüz bu kadar yalnız değildik! Başkalarınca beğenilmek her şeyden önemli değildi!
Ama dedim ya; “Evveldi, güzeldi, güzel duyguları yitirdikçe tükendi...”
🌿huzeyfemucahid
Her şeyde kusur arıyorsunuz, her şeyde çirkinlik buluyorsunuz ve sizin gibi olmayanlara tepeden bakıyorsunuz. Size bir şey diyeyim mi? Dünyanın en güzeli de olsanız, en güzel yerini de görseniz hiçbir şeyden keyif alamazsınız siz. Bakışınız çirkin, kafanızın içi çirkin, kalbiniz çirkin.
#huzeyfemucahid
