“hep kurşunlamışlar yalnızlığı çoklar sokağında
herkesler var olmuş
bir sen ben ölmüşüm
ölmüşlük ne ki yaşanmamış mutluluklarda
ölmüştük ne ki tutkusuz yaşamlarda”
5 Mayıs 1973 yılında Ankara/Kızılay’da henüz 25’inde gencecik bir fidan düşer yere, kimsesizdir, bir başına. Çoklar sokağında bir yalnızdır, ölümünü bekler öylece. Yeğeni şöyle der
İnsanın hayatı anıları kadardır derler. Bence haklılar.
Bu iletim
Semih Doğan dostuma ithaf edilmiştir.
youtube.com/watch?v=vwBYVGE...
Belki yaşımdan, kopmaz bir bağım vardı. 2015 senesiydi, haziranın ikisiydi. Zaten izini sürüyordum merhumun. Göçtü Behiye Aksoy. Ne acı günler geçirdi yarabbim. Ne
Yokluğun buz gibi soğuk
Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes... 'Üşüme' diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim, bir kol... 'Özledim' deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna,