güz gibi olsaydım keşke... güz gibi olsaydım keşke
keşke güz gibi suskun ve hüzün verici olsaydım
arzularımın yaprakları sararırdı birer birer
gözlerimin güneşi soğurdu
acıyla dolardı göğsümün gökkubbesi
ansızın pençesini indirirdi canıma, bir hüzün tufanı
gözyaşlarım yağmur misali
eteklerimi boyardı
âh... ne güzel olurdu güz gibi olsaydım
vahşi, heyecanlı, rengarenk olurdum
gözlerimde bir şair göksel bir şiir okurdu
yanıbaşımda yalazlanırdı âşığın kalbi
ateşin kıvılcımlarında gizli bir dert.
benim ezgim...
kırık dökük, rüzgâr sesi gibi
keder kokusu dökerdi yorgun gönüllere.
önümde:
genç bir kışın acı çehresi
ardımda:
yazı birbirine katan zamansız bir aşk
göğsüm:
hüznün, acının, evhamın mahalli
güz gibi olsaydım keşke
Sayfa 106 - hüzünperest
Ayakkabı,
cennetten uzak kalışın doğurduğu hüznün temsilidir.
Ayakkabıda şeytani bir şey vardır.
O,yeryüzünün sesi ve ayak arasındaki söyleşiden doğan bir gürültüdür.
Ben çoğunlukla çıplak ayakla dolaşırdım.
...
Bir hüznün en vakur, en masum ve en yalın sesi yarıda kaldı, suskunluğumuz birbirine dolandı.
...
