Ey Göçebem !
Yakarım o vakit bende bir sigara,kadehime de seni doldurup.
Sevinçten yapma tütün kağıdına sarıp bütün şiirlerini kokunu.
Çekerim içime seni derin derin.
Beklerim seni sen gelirsin diye yürüdüğün yolun bütün sokak başlarında.
Gönlümün ruhuma açılan bütün kapılarında.
Halenden yansıyan bütün denizlerinde.
Beklerim seni sen gelirsin diye.
Sabahsızca gecelerde.
Zamansızca günlerde.
Hüzün ve sevinç yağmurları çiselerken yüreğime.
Beklerim, çıplak ayak yürürken kumsallarda
Kurak, çatlamış, kurumuş topraklarıma bahar gelene kadar.
Beklerim seni sen gelirsin diye.
BİR GÖNLÜN KAFESİNE SIĞMAYAN HİKAYE
Gecenin en zifiri -ruhların en çıplak olduğu bir Kilikya gecesiydi.
Akdeniz tuz kokan gözleri ile karanlığın içinden Toros Dağlarına bakıyordu.
Toros dağları şehrin kadehlerine kamburundaki keskin ayazı dolduruyordu.
Mezesi yoktu o gecenin.
Kadehler konuşuyor,ruhlar şiir olup geziniyordu cadde sokak.
Gecenin en mor saatleriydi.
Gözlerde uykunun
SONUNA YETİŞECEK NASILSA HERKES...
Kim geç kalmışsa bineceği trene, bir çınar,
bir ıhlamura takılır gözleri ya da yeşil bir bavula
gözlerinde mahcup, gözleriyle ihtiyar
binlerce şimşek yağmurları çağırır
ya bir film seyredilir nihayet ya bir ölüm
hüzün hiç durmaz, raylar boyunca yürürken üşür.
Sayfa 16Kitabı okudu
Sitare
Nerden çıktın karşıma böyle Sitare
Efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
Kirpiklerin yüreğime batıyor
Telaşlı bir kalabalığın ortasında
Ayaküstü konuşuyoruz
Nedimin nigehban nergisleri gibi
Üstümüzde bütün nazarlar
Çok utanıyorum Sitare
Dün oturup hesap ettim
Sen doğduğun zaman
Ben bir askeri mektepte talebeymişim
Sen bilmezsin Sitare
Bir garip yalnız bulut göründü gökte
Hüzün yağmurları yağdırdı yüzüme
Ben sildikçe yağdı sağanak sağanak
Alışkanlık oldu hüzünle yaşamak
Sen Yine Susmalarını Giyin Ey Yâr
Şimdi yıldızlar
seyrederken buz gibi geceyi
Tut ki üşümüşüm
Tut ki gözyaşım
Donmuş gözlerimde
İçimdeki tek sıcaklık
Bize dair hayallermiş
Hasretin naralarıyla ağladıkça
Yine bağrı yırtılmış bir gecenin hüzün kokan kokan bahçelerinde geziniyorum.
Gökte ay pusuya yatmış, yeryüzünde çiçekler sağır uykuda.
Yürürken sevgiye doğru koşar adım, ayaklarım takıldı bir kahpe yalana.
Beklerken saatlerin geçmesini revamıydı uyurcasına kapatmak gözleri geceye.
Sarılıp uyumak battaniyeye.
Sonra uyanmak hakikatin çığlığında.
Revamıydı..
Kadehime senden kalma aldanışları doldurup içiyorum şimdi yalnızlığıma.
Kabuğumu sen diye boyadığım şiirlerimle bir beste tutuyorum sen kokan saatlerde.
Sen uçup gittin bu şehirden, şiirlerin kaldı mahzenlerimde.
Başımı yaslayıp her bir satırına,kokusunu çekiyorum sen kokan virgüllerin.
Yıkılıyor tek tek umutlarım, duygularım sırılsıklam.
Gökte Bahar yağmurları yağıyor,benim içimde hakikat yaşları.
Çiçekler bahara yaprak açıyor,benim içimde yaprak dökümleri.
Havada güzel bir rüzgar esiyor yaprakların saçını okşayan,ruhumda hazan yeli esiyor elveda dercesine .
Topladım tüm sevinç ve hüzünlerimi ,bir kuş gagasına sığdırıp yaşanmışlıkları, salıveriyorum şimdi kâğıttan yapma bir gemiyle o karanlık sulara.
Sözlerim yerine gelmekten usandı, kulaklarım yerine gelmeyenlerden.
İnançlarım yalanların koynunda uyuya daldı, samimiyetlerim aldatmacaların peşinden koştu hep.
Sağır oldu gözlerim görmezden gelerek her defasında,dili şişti kulaklarımın konuşmaktan lal olana kadar.
Ay gün diye açarken gecelerinde, ben dipsiz karanlıklarında hapsoldum sözlerinin.
Yıldızlar meşale gibi parlarken bakışlarından, ben mum alevinde seyrettim hep seni.
Ayaklarım şişti sana gelen yollarda, sevinçlerim kursağında kaldı dolambaçlı yolların.
Bir Eylül Göç Vurgunu
Gecemin lambası yok gün doğumları olmayan bir şehirde
Düşse, düşeceğim hiç gelmediğin ömrüme...
Günlerden bir gün
Aylardan Eylül
Gecenin perçemleri günü kucakladığı vakitler
Beynimde bir hikaye kurguluyorum
Canımı acıya yamayıp yazıyorum yamalarım dikiş tutmuyor sökülüyor, haykırsam sesim boğulacak...
Harflerim dökülüyor satırlarıma hepsi
Şimdi Sen
Seyrederken buz gibi geceyi
Tut ki üşümüşüm
Tut ki gözyaşım
Donmuş gözlerimde
İçimdeki tek sıcaklık
Bize dair hayallermiş
Hasretin naralarıyla ağladıkça
Gözlerimden akan gözyaşım, sana değdi.
Yağmurları kardeş olan kentler tanıdım
Çoğunda hüzün vardı
Ve
Çoğunda da aşk rüzgârları esiyordu hep
...
-Hüsnü Bala
Hüzün yağmurları olmuş bir âb-ı dîde'm
Her bir leyâlde yalnızım ben
İçimin yandığını bilip neylersem
Her bir leyâlde yalnızım ben
İçim ağlarken, yüzüm gülse bile
Acıya alıştım ki ben
Ne kadar mutlu görünsemde
Her bir leyâlde yalnızım ben.