Kitapların sayfalarını çevirdikçe zamanın parçaları dökülüyor evin ortasına.
Bu korkunç dünyanın ortasında bir kıyamet günü sığınağı gibiydi. İhtiyaçları olan tek şey birbirlerine olan sevgileriydi.
Ne deseydim, Senin geç kaldıklarının benimkilerden önce gelecek hep. Rüyamda benden kaçan kara bir trendin. İşbirliği yapmıştın kopmaya çalışan parçamla. Benden uzaklaşınca rengin mutluluğun rengi olacaktı, özgürlüğün rengi. Sustum, yavaşça kaydım yataktan ve hayatından.
Ben içimden konuşabilirim. İçimden bağırabilir, içimden ağlayabilirim. Şarkı mı? Hiç içimden şarkı söylemedim.
Sayfa 32 - NotaBene Yayınları 2. Baskı Ankara 2016. (E-Kitap)Kitabı okudu
Çocukken yanılıyor insan çoğu zaman. Büyümek değiştirir mi durumu? Şimdi büyümüşken, ben büyümüşken, sen büyümüşken, herkes büyümüşken daha çok yanılıyoruz.
Sayfa 30 - NotaBene Yayınları 2. Baskı Ankara 2016. (E-Kitap)Kitabı okudu
Sen bakma içine doldurdukları çirkinliklere. Sessizliğin güzel. Susarak anlattıkların güzel.
Sayfa 23 - NotaBene Yayınları 2. Baskı Ankara 2016. (E-Kitap)Kitabı okudu
Seni yavaş yavaş öldürdüğünü düşündüğün bir odadan çıkıyorsun daha hızlı öldüren başka bir odaya geçiyorsun.
Sayfa 12 - NotaBene Yayınları 2. Baskı Ankara 2016. (E-Kitap)Kitabı okudu
Tek istediğim kesintisiz, dokunulmadığım bir uykuydu.
Sayfa 9 - NotaBene Yayınları 2. Baskı Ankara 2016. (E-Kitap)Kitabı okudu
Tek istediğim kesintisiz, dokunulmadığım bir uykuydu.
Uykuda yeni bir dünya kurabilirsin kendine dedim. Anlamadı, hep uyuşuk, hep tembel, hep depresyondaydım onun için, daha sonraları deli...
Çocuklukta ne kolaydır gizli yerleri keşfetmek. Şimdiyse bir bedene saklanabilirsin ancak, bir derinin altına. Arada hızlanan kalp atışları olmasa hep orada kalabilirsin.
Hayır tutma beni, alışığım ben kenarlarda, köşelerde yürümeye.
Hazır mısın?
Şimdi elma dersen düşeceğim, armut dersen uçacağım...
Kaç erkek bir şehri sevdirebilir insana?