Gecenin sessizliği içinde hafif esen serin rüzgarın doğal bir senfoniyi andıran sesi eşliğinde uyumadan önce gökyüzünü tefekkür ediyorum…
İnsanın ruhuna umut veren ışıldayan yıldızları temaşa etmek ne güzel bir duyguymuş, çocukluğumu hatırladım bir an…
Belirsizlik insanı her ne kadar yıpratıyorsada sabır en güzeli çünkü varmaktan öte yolda olmak güzeldir… İşte çayın demlediği gibi sabırda gerek her şeyin anlamlaşması için…
Dünyanın derdi dünyada kalır kendi içimize bakalım azizim…
Uyumadan önce gökyüzünü tefekkür etmeye devam edeyim, yıldızlarla sessizlik içinde konuşayım belki o an bedenime sığmayan ruhum huzur bulur.
Vesselam…