Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
lennie karakterinin saflığını o kadar etkileniyorum ki kitap her aklıma geldiğimde bu karakteri tanıdığım için bir huzur bir mutluluk kaplıyor
Saatler, günler, haftalar, mevsimler boyunca her şeyden kopuyor, her şeyden soğuyorsun. Bazen, neredeyse bir tür sarhoşlukla, özgür olduğunu, seni bunaltan, senin hoşuna giden ya da gitmeyen hiçbir şey olmadığını keşfediyorsun. Ve oyun kâğıtlarının ya da kimi gürültülerin, kendine sunduğun kimi gösterilerin sana sağladığı bu yıpratıcı olmayan havada, anların heyecanından başka şeye yer vermeyen bu yaşamda, mükemmele yakın, büyüleyici, bazen de yeni heyecanlarla dolu bir mutluluk buluyorsun. Tam bir huzur içindesin, her an esirgeniyor, korunuyorsun. Çok mutlu bir parantez içinde,
hiçbir şey beklemediğin, vaatlerle dolu bir boşlukta yaşıyorsun.
Görünmez, duru ve saydamsın. Yoksun artık: Saatlerin ardından,
günlerin ardından, mevsimler geçerken, zaman akarken, neşelenmeden, hüzünlenmeden, geleceksiz ve geçmişsiz, öylece, düpedüz, apaçık yaşaya duruyorsun...
Yazının insanın içine işleyişi, anlatımı, yalnız bir insanın derin düşünceleri, düşündürücü ve bir o kadar da tanıdık bazen..
Yazarın bütün kitaplarını severek okudum. Bu kitabında da İstanbul'u, burada ki yerlileri ve sonradan gelen insanların yapısını yaşantısını ele almış .Azınlıkların uğradıkları haksızlıklar ,buraya sonradan gelen insanların şehrin atmosferinde kaybolmuş kişilikleri psokolojik bir yaklaşımla anlatılıyor .Herkesin bu kitabı okuması lazım .Kafalardaki önyargılardan kurtulmak ,insanları etnik köken ayrımı yapmadan sevebilmeleri için .Belki de ben yazar gibi düşündüğüm için beğenerek okudum.
Dünyanın her yerinde azınlıklara karşı bir asimilasyon hareketi yaşanıyor .Hele bu çağda insanlık dramıdır. Bir ülkede ne kadar çok etnik köken varsa o kadar zenginlik vardır .Her yıkımla katliamla zenginliklerimiz yok edildi .Bir sofra düşün çeşit çeşit yemek olması mı iştah açar, yoksa tek çeşit yemek mi ? Bir orman düşün rengarenk çiçek, böcek, kuşlar, ağaçlar mı insana yaşama şevki verir, yoksa tek bir çiçek mi?
Aret Vartanyan inşallah herkes tarafından okunur ülkemize huzur mutluluk gelir .İstanbul belki eski İstanbul olur, tek umudum bu tür yazarların çoğalması ve insanlarımızın da okuma alışkanlığı kazanabilmesi olacak.
ülkemizde cumhuriyetin ilk yıllarındaki anlaşılabilirlik ve günümüz türkçesine yakınlık açısından bakıldığında çoğunluk tarafından en güzel meal kabul edilir. arapça bilmediğim için şahsen yorumda bulunamayıp güvenilir kabul ettiğim değerlere uyarak, ben de yıllardır en iyi meal olarak kabul etmiş bulunmaktayım. diğer mealleri kötülemek için
“Hepimiz hüzün cemaatinin mensuplarıyız” Ah Neden Öldünüz” isimli deneme de yazarınHaydar Ergülen’den alıntıladığı bu cümle kitabın neredeyse heryerine sinmiş.
Ve nedendir bilmiyorum kitapta hangi denemeyi okusam kafamda hep aynı cümle dönüp duruyor: “Hepimiz hüzün cemaatininmensuplarıyız”.
İsmiyle müsemma bir kitap yitik hüzün; kimi zaman geniş çocukluk yıllarına dair bir hüzün kimi zaman roman yazarları ve şairlere dair,kimi zaman da yazıya, dergiciliğe dair bir hüzün…
Ama bu hüzün kuru melankolik kof bir hüzün değil tabiri caizse “afili” bir hüzün.
Postmodern dünyanın sunduğu başarı,huzur, mutluluk odaklı insan prototipinde yeri yok bu hüznün ne yazık ki !
İnsanlar hüzün değince ürküyorlar adeta artık ama o hüzün ki insana mayasını hatırlatıyor ve “sen insansın unutma” diyor.
Yani aslında başarı ve mutluluk kadar hüzünde insanoğlun için.
Unutmaya yüz tuttuğumuz hüznü hatırlattığı için “yitik hüzün” ü önemsiyorum.
Ayrıca yazarın kısa özgeçmişindeki “yazı hayatı boyunca deneme türüne sadık kaldı” cümlesini de önemsiyorum ; zira sadakat yazarın her cümlesine sinmiş.Çok akıcı ve duru bir dil kullanan yazar kelimeleri yormadan yazdığı türü sevdirip diğer kitaplar için kapı aralıyor.
Haydar Ergülen’le başladık Hilmi Yavuz’la bitirelim yazıyı:“hüzün ki en çok yakışandır bize
belki de en çok anladığımız”…
Doktor Ben Stevenson eşi Susan ve oğulları, Thomas ve Joel ile Ohai' nun bu mütavazi;komşulukların, dostlukların huzur verdiği bu kasaba da birlik ve mutluluk içinde yaşıyorlardı...
Doktor Stevenson' un işleri sakinlik ile devam ederken, Adli Tıp Bölümüne getirilen bir cesed ile tüm dünyası sarsılmaya başlamıştı. Bu cesed ne bir trafik kazası vakası ne de doğal yoldan ölmüş bir kişiye aitti...
Ormanlık alanda bulunan ve vahşice öldürülmüş olan genç delikanlı, rüyalarını ziyarete başlamış bilinçaltına yerleşmişti...
Hem komşusu hem arkadaşı olan dedektif Sam ile olayı çözmek için tüm bilgi ve yetkisini kullanmaya başlamıştı.
Araştırmalar derinleştikçe ailesi için endişeleri artıyordu. Doktor Stevson, bulduğu delilleri gün yüzüne çıkardıkça tüm hayatını bir anda büyük bir tehlikenin eşiğine getirdiğini fark ediyordu. Eşi Susan ile yaşadığı gerginliklerde onu etkilemeye başlamıştı...
Otopsi sonuçları ve DNA analizleri ile ortaya çıkan gerçekleri öğrendinde, yaşadığı hayatı hiç bir zaman eskisi gibi olmayacaktı...
İnanılmaz bir vahşet ile kurgulanmış, tıbbı terimlere yer verilerek zenginleştirilmiş bir eser...Heyecan ile okudum...
İçimdeki bütün; endişe, korku, acı, keder, dert, hüzün, sevgi, mutluluk, umut, huzur... Bu duyguları, şimdi yaşıyormuşcasına, "yaşadım sanki bunları" dedirten nadide bi eser gözümde.. Okunmalı bu yüzyılda..
Kitap bilindiği üzere ilk psikolojik roman olarak öğretildi bizlere. Konusuna gelince; Mutluluk ve huzur için bir yalıya taşınan evli çift, dostarı ve aynı zamanda akrabalarının yanlarına gelmesiyle başlayan yasak aşk.
136 syf.
9/10 puan verdi
Topraklarında mutluluk ve huzur içerisinde yaşayan insanların, başlayan bir savaş ile hayallerinin ve hayatlarının nasıl değiştiğini, bir ailenin nasıl yok olduğunu,savaşın yol açtığı yoksulluğu,acıları anlatan güzel bir eser
