Karanlık odama penceremden sızan güçsüz,yıkık ışıkla başbaşa oturuyorum.Yorgun gibi bir hali var.Çok uzak bir yoldan gelmiş gibi.Penceremden sızdığı gibi uyudu kaldı öyle.Kendisinden etrafı seçebiliyorum sakin bir karanlığa dönüştü odam.Hafif uğultular geliyor perdemden,kızmış söyleniyor kendi kendine.Neymiş efendim ışık içeriye izinsiz girmiş.Gülüyorum perdeye.Kendisini kucaklayıp ordan oraya taşıyan rüzgara gıkı çıkmıyor.Bazen savurduğuda oluyor rüzgarın ama ses etmiyor.Tatlı bir aşk yaşıyor kendi içinde.Rüzgara tatlı dil ,ışığa acı dilini gösteriyor.Neyse ki ışığın çok da umrunda değil,yorgun,halsiz uyuyor.Bugün rüzgarın günü,durmuyor yerinde.Dans ediyor perdeyle dönüyor odanın içinde.Tatlıdan bana da dokunuyor huzurlu bir serinlik sarıyor beni.Bu hoş duygular içinde perdeyle rüzgarın tatlı cilveleşmerini izliyorum.Vücuduma yayılan tatlı huzur gözümü kapatıyor.Mutluluğu hissettiğim ruhumda,güzel bir ruya görmek umuduyla dalıyorum.İyi geceler diliyorum.